DEVAM: 11. RESUL-İ
EKREM S.A.V.'İN ASHABININ FAZİLETİ
- EBU BEKR
R.A.
حَدَّثَنَا
عَلِيّ بْن
مُحَمَّد.
حَدَّثَنَا
يَحْيَى بْن
آدم.
حَدَّثَنَا
ابْن المبارك،
عَنْ عُمَر
بْن سَعِيْد
بْن أبِي
حسين، عَنْ
ابْن أبِي
مليكة؛ قَالَ:
-
سَمِعْتُ
ابْن عَبَاس
يَقُولُ: لما
وضع عُمَر
عَلَى سريره،
اكتنفه
النَّاس
يدعون ويصلون.
أو قَالَ
يثنون ويصلون
عَلَيْهِ قبل
أَن يرفع؛
وأنا فيهم.
فلم يزعني
إِلاَّ رجل
قَدْ زحمني
وأخذ بمنكي.
فالتفت،
فَإِذَا
عَلِيّ بْن
أبِي طالب.
فترحم عَلَى
عُمَر. ثُمَّ
قَالَ: مَا
خلفت أحدا أحب
إِلَي أَن
ألقى اللَّه
بمثل عمله
منك. وأيم اللَّه.
أَن كُنْت
لأظن ليجعلنك
اللَّه عز وجل
مَعَ صاحبيك
وذلك إِنِّي
كُنْت أَن
أكثر أَن فَقَالَ
((هكذا نبعث)).
İbni Ebi Müleyke
r.a.’den rivayet edildiğine göre kendisi İbni Abbas r.a.’dan şöyle işittim,
demiştir:
Ömer bin Hattab
r.a. vefat ettikten sonra, naşı Teneşir tahtası üzerine konup henüz
kaldırılmadığı zaman halk onun etrafında toplanarak, dua ediyorlar ve rahmet
diliyorlar idi. Veyahut İbni Abbas dedi ki O’nu iyilikle anıyorlar ve rahmetle
yad ediyorlardı. Ben de bu cemaat içinde idim.
Bu esnada birisi
beni sıkıştırıp omuzumu tutmakla dikkatimi çekti. Ona doğru dönünce bir de
baktım ki Ali bin Ebi Talib r.a.’tir. Ömer r.a.’e rahmet okuduktan sonra şöyle
dedi :
- (Ya Ömer!) Ben
Allah’ın huzuruna senin işlediğin amel gibi bir amel ile çıkmaktan çok
hoşlanırım. Senden başka, ameline bu kadar imrendiğim kimseyi bulamadım.
Allah’a yemin ederim ki, ben Allah’ın muhakkak seni, iki dostunla (Resul-i
Ekrem ve Ebu Bekir’le) beraber kılacağını kuvvetle ümid ederdim. Çünkü ben
gerçekten çok defa Resulullah s.a.v.’den:
‘’ Ben Ebu Bekir
ve Ömer ile gittim.Ben Ebu Bekir ve Ömer ile girdim. Ben Ebu Bekir ve Ömer ile
çıktım > dediğini işitirdim. Bunun için ben Allah’ın seni (Ravzai
Mutahhara’ya gömülmekle veya kutsal alemde) iki dostunla beraber
bulunduracağını kuvvetle ümid ederdim.’’
MÜSLİM RİVAYETİ İÇİN BURAYA TIKLAYIN