DEVAM: 21- ARKASINDA
GİDiLMEKTEN HOŞLANMAYANıN BEYANI BABI
حَدَّثنَا
مُحَمَّد بْن
يَحْيَى.
حَدَّثنَا
أَبُو
المغيرة.
حَدَّثنَا
معان بْن
رفاعة. حَدَّثنِي
عَلِيّ بْن
يزيد؛ قَالَ:
سَمِعْت القاسم
بْن عَبْد
الرَّحْمَن
يحدث عَن أبِي
أمامة؛
-
قَالَ: مر
الْنَّبِيّ
صَلى اللّه
عَلَيْهِ
وَسَلَّمْ،
فِي يَوْم
شديد الحر نحو
بقيع الغرقد.
وكان الناس
يمشون خَلَفه.
فلما سمع صوت
النعال وقر
ذلك فِي نفسه.
فجلس حتى قدمهم
أمامه، لئلا
يقع فِي نفسه
شيء من الكبر.
فِي الْزَوَائِدِ:
إِسْنَادُهُ
ضعيف لضعف
رواته.
Ebu Umame
r.a.’den şöyle dediği rivayet edilmiştir:
''Nebi
Sallallahu Aleyhi ve Sellem çok sıcak bir gün '' Bakiu'l-Garkad'' tarafına
uğradı. Halk da onun arkasında yürüyordu. Resulullah, (arkasında) ayakların
sesini işitince bu durum O’nun zoruna gitti ve hemen oturdu. Nihayet gelen
halk'ı önüne geçirdi ki, kibirden en ufak bir şey onun hatırına gelmesin. ''
Not: Ebu
Ümame'den sonraki raviler zayıf oldukları için hadisin isnadının zayıf olduğu
Zevaid'de belirtilmiştir.
AÇIKLAMA:
Sindi diyor ki
arkadan adamların geldiğini anlayınca; Resul-i Ekrem'in oturmasının kibir
endişesine bağlanması ravinin tahminine ve zannına göredir. Sebep bu değil de
başka bir şey olabilir. Mesela bu hadisi izliyen 246 nolu hadiste belirtilen
sebep olabilir. Şayet ravi, işaret ettiği sebebi Resul-i Ekrem'den almış ise,
ResuluIlah s.a.v.'in böyle bir sebebi anması, beşerin zayıflığını bildirmek ve
Allah'ın koruması ve yardımı olmazsa insan-oğlunun her çeşit afet ve
tehlikelere maruz olduğuna dikkatleri çekmek içindir. Dolayısı ile hiç kimsenin
aldanmaması, bihikis ihtiyatı elden bırakmaması, daima korku üzerine yaşaması
ve nefsin mağrur olmasına yol açan şeylerden uzak durması gereği ne işaret
buyurulmuş olur,