DEVAM: 14- 'AMİN'İ AÇIK
SESLE SÖYLEMEK BABI
حَدَّثَنَا
مُحَمَّد
بْنُ
الصَّبَّاح،
وعمار بْن
خالد
الواسطي؛
قَالا:
حَدَّثَنَا
أبو بكر بن
عياش، عَن أبي
إِسْحَاق،
عَن عَبْدُ الجبار
بْن وائل، عَن
أبيه؛ قال:
صليت مع
النَّبِي
صَلَى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمْ.
فلما قال {ولا
الضالين} قال
((آمين)).
فسمعناها.
Vail (bin Hücr)
(r.a.)'dan şöyle demiştir:
Ben, Nebi
(Sallallahu Aleyhi ve Sellem) ile beraber namaz kıldım. -veleddaaaalliin- dediği zaman: -amin- dedi. Biz de -amin-
sesini işittik.
Bu hadisi Ebu
Davud, Tirmizi. Ahmed. Darekutni ve İbn-i Hibban da manayı etkilemeyen az bir
lafız farkıyla rivayet etmişlerdir.
İZAH: Hadis, imam'ın amin demesinin ve bunu açık sesle
söylemesinin meşruluğuna delalet eder.