2- KOMŞULUK SEBEBİYLE
OLAN ŞUF'A BABI
حدّثنا
عُثْمَانُ
بْنُ أَبِي
شَيْبَةَ. ثنا
هُشَيْمٌ.
أَنْبَأَنَا
عَبْدُ
المَلِكِ، عَنْ
عَطَاءٍ،
عَنِ
جَابِرٍ؛
قَالَ: قَالَ
رَسُولُ
اللهِ صلى
الله عليه
وسلم:
((الجَارُ
أَحَقُّ
بِشُفْعَةِ
جَارِه،
نَنْتَظَرُ
بِهَا وَإِنْ
كَانَ
غَائِباً،
إَذَا كَانَ
طَرَيقُهُمَا
وَاحِدًَ)).
Câbir (bin
Abdîllah) (r.a.)'dan rivayet edildiğine göre Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve
Sellem) şöyle buyurdu, demiştir: «İki akarın yolu bir olduğu zaman (birisinin
sahibi olan) komşu hazır olmasa bile komşusunun (akarının) şuf'a'sına en fazla
hak sahibidir. Komşunun şuf'a hakkı (nı kullanması müşteri tarafından)
beklenir.»
EBU DAVUD HADİSİ VE İZAH İÇİN TIKLA