DEVAM: 33- DECCAL'IN
FİTNESİ, MERYEM OĞLU İSA (ALEYHİSSELAM)'IN MEYDANA ÇIKMASI (İNİNŞİ) VE YE'CUC
İLE ME'CUC'UN ÇIKMASI BABI
حدّثنا
عَلَيُّ بْنُ
مُحَمَّدٍ.حدّثنا
عَبْدُ
الرَّحْمنِ
الْمُحَارِبِيْ
عَنْ
إِسْماعِيلَ
بْنِ
رَافِعٍ،
أَبِي رَافِعٍ،
عَنْ أَبِي
زُرْعَةَ
الشَّيْبَانِيِّ،
يَحْيَى بْنِ
أَبِي
عَمْرٍو،
عَنْ أَبِي
أُمَامَةَ
الْبَاهِلِيِّ؛
قَالَ: خَطَبَنَا
رَسُولُ
اللهِ صلى
الله عليه
وسلم فَكَانَ
أَكْثَرُ
خُطْبَتِهِ
حَديِثاً
عَنِ الدَّجَّالِ.
وَحَذَّرَنَاهُ.
فَكَانَ مِنْ
قَوْلِهِ أَنْ
قَالَ:
((إنَّهُ
لَمْ تَكُنْ
فِتْتَةٌ فِي
الأَرْضِ،
مُنْذُ
ذَرَأَ اللهُ
ذُرِّيَّةَ آدَمَ،
أَعْظَمَ
مِنْ
فَتْنَةِ
الدَّجَّالِ.
وَإِنَّ
اللهَ لَمْ
يَبْعَثْ
نَبِيّاً إِلاَّ
حَذَّرَ
أُمَّتَهُ
الدَّجَّالَ.
وَأَنَا
آخِرُ
الأَنْبِيَاءِ.
وَأَنْتُمْ
آخِرُ
بالأُمَمِ.
وَهُوَ
خَارِجٌ
فِيكْم،
لاَمَحَالَةَ.
وَإِنْ
يَخْرُجْ
وَأَنَا
بَيْنَ
طَهْرانَيْكُمْ،
فَأَنَا
حَجِيجٌ
لِكُلِّ
مُسْلِمٍ. وَإِنْ
يَخْرُجْ
مِنْ بَعْدِي
فَكُلُّ امْرِيءٍ
حَجِيجُ
نَفْسِهِ.
وَاللهُ
خَلِيفَتِي
عَلَى كُلُّ
مُسْلِمٍ.
وَإِنَّهُ
يَخْرُجُ
مِنء خَلَّةٍ
بِيْنَ
الشَّامِ
وَالْعِرَاقِ.
فَيَعِيثُ
شِمَالاً.
يَاعِبَادَ
اللهِ!
فَاثْبُتُوا. فَإِنِّي
سَأَصِفُهُ
لَكُمْ
صِفُةُ لَمْ يِصِفْهَا
إِيَّاهُ
نَبِيُّ
قَبْلِي.
إِنَّهُ
يَبْدَأُ
فَيُقُولٌ:
أَنَا
نَبِيٌّ وَلاَ
نَبِيَّ بَعْدِي.
ثُمَّ
يُثَنِّي
فَيَقُولُ:
أَنَا رَبُّكُمْ.
وَلاَ
تَرَوْنَ
رَبَّكُمْ
حَتَّى تَمُوتُوا.
وَإِنَّه
أَعْوَرُ.
وَإِنَّ رَبَّكُمْ
لَيْسَ
بِأَعْوَرَ.
وَإِنَّهُ
مَكْتُوبٌ
بَيْنَ
عَيْنَيْهِ:
كَافْرٌ.
يَقْرَؤُهُ
كَلُّ
مُؤْمِنٍ،
كَاتِبٍ أَوْ
غَيْرِ كَاتِبٍ.
وَإِنَّ مِنْ
فِتْنَتِهِ
أَنَّ مَعَهُ
جَنَّةً
وَنَاراً.
فَنَارُهُ
جَنَّةٌ
وَجنَّتُهُ
نَارٌ،
فَمَنِ
ابْتُلِيَ
بِنَارِهِ،
فَلْيَسْتَغِثْ
بِاللهِ
وَلْيَقْرَأْ
فَوَاتِحَ
الْكَهْفِ.
فَتَكُونَ
عَلَيْهِ
بَرْداً
وَسَلاَماً.
كَمَا
كَانَتِ
النَّارُ عَلَى
إِبْرَاهِيمَ.
وَإِنَّ مِنْ
فِتْنَتِهِ
أَنْ
يَقُولُ، لأَعْرَابِيٍّ:
أَرَأَيْتَ
إِنْ
بَعَثْتُ لَكَ
أَبَاكَ
وَأُمَّكَ،
وأَتَشْهَدُ
أَنِّي
رَبُّكَ؟
فَيَقُولُ:
نَعَمْ.
فَيَتَمَثَّلُ
لَهُ
شَيْطَانَانَ
فِي صُورَةِ
أَبِيهِ وَأُمِّه.
فَيَقُولاَنَ:
يَابُنَيَّ!
اتَّبْعْهُ.
فَإِنَّهُ
رَبُّكَ.
وَإِنْ مِنْ
فِتْنتِهِ
أَنْ يُسَلَّطَ
عَلَى نَفْسٍ
وَاحِدَةٍ،
فَيَقْتُلَهَا،
وَيَنْشُرَهَا
بِالْمِشَارِ،
حَتَّى
يُلْقَى
شِقَّتَيْنِ.ثُمَّ
يَقُولُ: انْظُرُوا
إِلَى
عَبْدِي هذَا.
فإِنِّي
أَبْعَثُهُ
الآْنَ،
ثُمَّ
يَزْعُمُ
أَنَّ لَهُ رَبّاً
غَيْرِي،
فَيَبْعَثُهُ
اللهُ.
وَيَقُولُ
لَهُ الْخَبيثُ:
مَنْ
رَبُّكَ؟
فَيَقُولُ:
رَبِّي اللهُ،
وَأَنْتَ
عَدُوُّ
اللهِ. أَنْتَ
الدَّجَّالُ.
وَاللهِ!
مَاكُنْتُ،
بَعْدُ،
أَشَدَّ بَصِيرَةً
بِكَ مِنِّي
الْيَوْمَ)).
قَالَ أَبُو
الْحَسَنِ
الطَّنَافِسِيُّ:
فَحَدَّثَنَا
الْمُحَارِبِيُّ.
حدّثنا
عُبَيْدُ
اللهِ بْنُ الْوَلِيدِ
الْوَصَّافِيُّ
عَنْ عَطِيَّةَ،
عَنْ أَبِي
سَعِيدٍ؛
قَالَ: قَالَ
رَسُولُ
اللهِ صلى
الله عليه
وسلم ((ذلِكَ
الرَّجُلُ
أَرْفَعُ
أُمَّتيِ
دَرَجَةً فِي
الْجَنَّةِ)).
قَالَ: قَالَ
أَبُو
سِعِيدٍ:
وَاللهِ!
مَاكُنَّا
نُرَى ذلِكَ
الرَّجُلَ
إِلاَّ
عُمَرَ بْنِ
الْخَطَّابِ.
حَتَّى مَضَى
لِسَبِيِلهِ. قَالَ
الْمُحَارِبيُّ:
ثُمَّ
رَجَعْنَا إِلَى
حَدِيثِ
أَبِي
رَافِعٍ.
قَالَ
((وَإِنَّ مِنْ
فِتْنَتِهِ
أَنْ يَمْرَّ
بِالْحيِّ فِيَكَذِّبَونَهُ.
فَلاَ
تَبْقَى
لَهُمْ سَائِمةٌ
إِلاَّ
هَلَكَتْ.
وَإِنَّ مِنْ
فِتْنَتِهِ
أَنْ يَمُرَّ
بِالْحِيِّ
فَيُصَدِّقُونَهُ.
فَيَأْمُرَ
السَّمَاءَ
أَنْ
تُمْطِرَ
فَتُمْطِرَ.
وَيَأْمُرَ
الأَرْضَ
أَنْ تُنْبِتَ
فَتُنْبِتَ.
حَتَّى
تَرْوحَ
مَوَاشيِهِمْ،
مِنْ
يَوْمِهِمْ
ذلِكَ،
أَسْمَنَ
مَاكَانَتْ
وَأَعْظَمَهُ.
وَأَمَدَّهُ
خَوَاصِرَ،
وَأَدَرَّهُ
ضُرَوعاً.
وَإِنَّهُ
لاَ يَبْقَى
شَيْءٌ مشنَ
الأَرْضِ
إِلاَّ
وَطِئَهُ
وَظَهَرَ
عَلَيْهِ.
إِلاَّ
مَكَّةَ
وَالْمَديِنَةَ.
لاَ يَأَتِيِهِمَا
مِنْ نَقْبٍ
مِنْ
نِقابِهِمَا
إِلاَّ
لَقِيَتْهُ
الْمَلاَئِكَةُ
بِالسُّيُوفِ
وَظَهَرَ
صَلْتَةً.
حَتَّى
يَنْزِلَ
عِنْدِ الظُّرَيْبِ
الأَحَمرِ،
عِنْدَ
مَنْقَطَعِ
السَّبَخَةِ.
فَتَرْجُفُ
الْمَدِيَنةُ
بِأَهْلِهَا
ثَلاَثَ
رَجَفَاتٍ.
فَلاَ
يَبْقضى مُنَافَقٌ
وَلاَمُنَافِقَةٌ
إِلاَّ خَرَجَ
إِلَيْهِ.
فَتَنْفِي
الْخَبَثَ
مِنْهَا كَمَا
يَنْفِي الْكِيرُ
خَبَثَ
الْحَدِيدِ،
وَيُدْعَى
ذلِكَ
الْيَوْمَ
يَوْمَ
الْخَلاَصِ)).
فَقَالَتْ
أُمَّ
شَرِيكٍ
بِنْتُ أَبِي
الْعَكَرِ:
يَا رَسُولَ
اللهِ!
فَأَيْنَ
الْعَرَبُ
يَوْمَئِذٍ؟
قَالَ ((هُمْ
يَوْمَئِذً
قَلِيلٌ.
وَجُلُّهُمْ
بِبَيْتِ
الْمَقْدِسٍ. وَإِمَامُهُمْ
رَجُلٌ
صَالِحُ.
فَبَيْنَمَا
إِمَامُهُمْ
قَدْ تَقَدَّمَ
يُصَلِّي
بِهِمُ
الصُّبْحَ،
إِذْ نَزَلَ
عَلَيْهِمَ
عِيسى بْنُ
مَرْيَمَ الصُّبْحُ.
فَرَجَعَ
ذلِكَ
الإِمَامُ
يَنْكُصُ،
يَمْشِي
الْقَهْقَريِ،
لَيَتَقَدَّمَ
عِيسى
يُصَلِّى
بِالنَّاسِ.
فَيَضَعُ عِيسى
بَدَهُ بِيْنَ
كَتِفَيْهِ
ثُمَّ
يَقُولُ لَهُ:
تَقَدَّمْ
فَصَلِّ.
فَإِنَّهَا
لَكَ
أُقِيَمتْ.
فَيُصَلِّى
بِهِمْ
إِمَامُهُمْ.
فَإِذَا
انْصَرَفَ،
قَالَ عِيسى
عَلَيْهِ
السَّلاَمُ:
افْتَحُوا
الْبَابَ.
فَيُفْتَحُ،
وَوَراءَهُ
الدَّجَّالُ.
مَعَهُ
سَبْعُونَ
أَلْفِ يَهُودِيٍّ.
كُلَُهُمْ
ذُو سَيْفٍ
مَحَلَّى
وَسَاجٍ. فَإِذَا
نَظَرَ
إِلَيْهِ
الدَّجَّالُ
ذَابَ كَمَا
يذُوبُ
الْمِلْحُ
فِي
الْمَاءِ،
وَيَنْطَلِقُ
هَارِباً.
وَيَقُولُ
عِيسى عَلَيْهِ
السَّلامُ:
إِنَّ لِي
فِيكَ
ضَرْبَةً لَنْ
تَسْبِقَنِي
بِهَا.
فَيُدْرِكُهُ
عِنْدَ بَابِ
اللُّدِّ
الشِّرْقِيِّ
فَيَقْتُلُهُ.
فَيَهْزِمُ
اللهُ
الْيَهُودَ.
فَلاَ
يَبْقَى
شَيْءٌ مِمَّا
خَلَقَ اللهُ
يَتَوَارَى
بِهِ يَهُودِيٌّ
إِلاَّ
أَنْطَقَ
اللهُ ذلِكَ
الشَّيْءَ.
لاَحَجَرَ
وَلاَشَجَرَ
وَلاَ
حَائِطَ وَلاَ
دَابَّةَ
((إِلاَّ
الْغَرْقَدَةَ،
فَإِنَّهَا
مِنْ
شَجَرِهِمْ،
لاَ
تَنْطِقُ))
إِلاَّ قَالَ:
يَاعَبْدَ
اللهِ
الْمُسْلِمَ!
هذَا
يَهُودِيٌّ.
فَتَعَالَ
اقْتُلْهُ)).
قَالَ
رَسُولُ
اللهِ صلى
الله عليه
وسلم ((وَإِنَّ
أَيَّامَهُ
أَرْبَعُونَ
سَنَةً. السَّنَةُ
كَنِصْفِ
السَّنَةِ.
وَالسَّنَةُ
كَالشَّهْرِ
وَالشَّهْرُ
كَالْجُمُعَةِ.
وَآخِرُ
أَيَّمِهِ
كَالشَّرَرَةِ.
يُصْبِحُ
أَحَدُكُمْ
عَلَى بَابِ الْمَدِيَنةَ.
فَلاَ
يَبْلُغُ
بَابَهَا الآخَرَ
حَتَّى
يُمْسِيَ))
فَقِيلَ لَهُ:
يَا رَسُولَ
اللهِ! كَيْفَ
نُصَلِّي فِي
تِلْكَ الأَيَّامِ
الْقِصَارِ؟
قَالَ
((تَقْدُرُونَ
فِيهَا الصلاةَ
كَمَا
تَقْدُرُونَهَا
فِي الأَيَّامِ
الطِّوَالِ،
ثُمَّ
صَلُّوا))
قَالَ رَسُولَ
اللهِ صلى
الله عليه
وسلم
((فَيَكُونُ
عِيسى بْنُ
مَرْيَمَ
عَلَيْهِ
السَّلاَمُ
فِي أُمَّتِي
حَكَماً
عَدْلاً،
وَإِمَاماً
مُقْسِطاً.
يَدُقُّ
الصَّلِيبَ،
الشَّحْنَاءُ
وَالتَّبَاغَضَ.
وَتُنْزَعُ
حَمَةُ كَلِّ
ذَاتِ حَمَةٍ،
حَتَّى
يُدْخِلَ
الْوَلِيدُ
يَدَهُ فِي
الْحَيَّةِ،
فَلاَ
تَضُرَّهُ.
وَتُفِرُّ الْوَلِيدَةُ
الأَسَدَ،
فَلاَ
تَضُرَّهاُ.
وَيَكُونُ
الذِّئْبُ
فِي
الْغَنَمِ
كَأَنَّهُ
كَلْبَهَا.
وَتُمْلأُ
الأَرْضُ
مِنَ السِّلْمِ
كَمَا
يُمْلأُ
الإِنَاءُ
مِنَ
الْمَاءِ.
وَتَكُونُ
الْكَلِمَةُ
وَاحِدَةً،
فَلاَ يُعْبَدُ
إِلاَّ اللهُ.
ونَضَعُ
الْحَرْبُ
أَوْزَارَهَا.
وَتُسْلَبُ
قَرَيْشٌ
مُلْكَهَا. وَتَكُونُ
الأَرْضُ
كَفَاثُورِ
الْفِضَّةِ،
تُنْبِتُ
نَبَاتَهَا
بِعَهْدِ
آدَمَ. حَتَّى
يَجْتَمِعَ النَّفَرُ
عَلَى
الْقِطْفِ
مِنَ
السِّلْمِ
كَمَا
يُمْلأُ
الإنَاءُ
مِنَ
الْمَاءِ. وَتَكُونَ
الْكَلِمَةُ
وَاحِدَةً،
فَلاَ يُعْبَدُ
إِلاَّ اللهُ.
وَنضَعُ
الْحَرْبُ أَوْزَارَهَا.
وَتُسْلَبُ
قَرَيَشٌ
مُلْكَهَا.
وَتَكُونُ
الأَرْضُ
كَفَاثُورِ
الْفِضَّةِ،
تُنْبِتُ نَبَاتَهَا
بَعَهْدِ
آدَمَ. حَتَّى
يَجْتَمِعَ
النَّفَرُ
عَلَى
الْقِطْفِ
مِنَ الْعِنَبِ
فَيُشْبِعَهُمْ.
وَيَجْتَمِعَ
النَّفَرُ
عَلَى
الرُّمَّانَةِ
فَيُشْبِعَهُمْ.
وَيَكُونَ
الثَّوْرُ
بَكَذَا
وَكَذَا، مِنَ
الْمَالِ.
وَتَكُونَ
الْفَرَسُ
بَالدُّرَيْهِمَانِ))
قَالُوا: يَا
رَسُولَ
اللهِ! وَمَا
يُرْخِصُ الْفَرَسَ؟
قَالَ
((لاَيُرْكَبُ
لِحَرْبٍ
أَبَداً))
قِيلَ لَهُ:
فَمَا
يُغْلِي
الثَّوْرَ؟ قَالَ
((تُحْرَثُ
الأَرْضُ
كُلُّهَا.
وَأِنَّ قَبْلَ
خُرَوجِ
الدَّجَّالِ
ثَلاَثَ سَنَوَاتٍ
شِدَادس،
يُصِيبُ
النَّاسض
فِيهَا جوعٌ
شَدِيدٌ.
يَأْمُرُ
اللهُ
السَّمَاءَ
فِي السَّنَةِ
الأُولَى
أَنْ تَحْبسَ
ثُلثَ مضطَرِهَا.
وَيَأْمُرُ
الأَرْضَ،
فَتَحْبِسُ
ثَلُثَيْ
نَبَاتِهَا.
ثُمَّ
يَأْمُرُ
اللهُ السَّمَاءَ،
فِي
السَّنَةِ
الثَّالِثَةِ،
فَتَحْبِسُ
مَطَرَهَا
كَلَّهُ،
فَلاَ تَقْطُرُ
قَطْرَةٌ. وَيَأْمُرُ
الأَرْضَ،
فَتَحْبِسُ
نَبَاتَهَا
كُلَّهُ،
فَلاَ
تُنْبِتُ
خَضْراءِ. فَلاَ
تَبْقَى
ذَاتُ ظِلْفٍ
إِلاَّهَلَكَتْ،
إِلاَّ
مَاشَاءَ
اللهُ)). قِيلَ:
فَمَا يُعِيشُ
النَّاسَ فِي
ذلِكَ
الزَّمَانِ؟
قَالَ ((التَّهْلِيلُ
وَالتَّكْبِيرُ
وَالتَّسْبيحُ
وَالتَّحْمِيدُ،
وَيُجْرى
ذلِكَ
عَلَيْهِمِ
مُجْرَى الطَّعَامِ)).
قَالَ أَبُو
عَبْدِ اللهِ:
سَمِعْتُ
أَبَا الْحَسَنِ
الطَّنَافِسِيَّ
يَقُولُ:
سَمِعْتُ
عَبْدَ
الرَّحْمنِ
الْمَحارِبِيَّ
يَقُولُ:
يَنْبَغِي
أَنْ
يُدْفَعَ
هذَا الْحَدِيِثُ
إِلَى
الْمُؤَدِّبِ،
حَتَّى يُعَلِّمَهُ
الصِّبْيَانِ
فِي
الْكُتَّابِ.
Ebu Ümame
el-BahiIi (r.a.)'den; Şöyle demiştir: Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)
bir kere bize bir konuşma yaptı. Konuşmasının çoğu bize Deccal'ı anlatan ve
bizi ondan sakındıran buyruk teşkil etti idi. Buyruğunun bir bölümü şu idi:
Allah'ın Adem
(Aleyhisselam)'ın zürriyetini yarattığı andan beri yeryüzünde Deccal'ın
fitnesinden daha büyük bir fitne olmadı ve Allah'ın gönderdiği her Nebi
ümmetini behemehal Deccal (ın fitnesin) den sakındırdı. Ben Nebilerin sonuncusuyum.
Siz de ümmetlerin sonuncususunuz ve o (Deccal) çare yok siz (in döneminiz) de
çıkacaktır. Eğer ben aranızda iken çıkarsa her müslüman için onu ben yenip
defederim. Şayet benden sonra çıkarsa herkes kendi nefsini savunarak onu
yenmeye çalışır. Allah da her müslüman hakkında benim halifemdir (koruyucu ve
yardımcıdır). Şüphesiz o, Şam ile Irak arasında bir yoldan çıkacak ve sağa sola
fesad saçacaktır. Ey Allah'ın kulları! Artık (dinde) sebat ediniz. Şimdi ben
onu size öyle vasıflandıracağım ki, hiç bir Nebi onu o biçimde
vasıflandırmamıştır:
O önce: Ben bir
Nebiyim, diyecektir. Halbuki ben'den sonra hiç bir Nebi yoktur. Sonra ikinci
bir iddiada bulunarak: Ben Rabbinizim, diyecektir. Halbuki siz ölünceye kadar
Rabbinizi göremezsiniz ve o a'ver (yani gözü sakattır. Halbuki Rabbiniz a'ver
değildir. Deccal'ın iki gözü arasında "Kafir" yazılıdır. Onu yazma
bilenıveya yazma bilmeyen her mu'min okur. Şüphesiz, beraberinde bir cennet ve
bir cehennemin bulunması da onun fitnesindendir. Aslında cehennemi bir cemnet
olup cenneti de bir cehennemdir. Artık kim onun cehenneminin belasına uğrarsa
Allah'tan yardım dilesin ve Kehf suresinin ilk ayetlerini okusun ki (Nemrud'un
yaktığı) ateş İbrahim (Aleyhisselam)'a olduğu gibi bu ateş de o kimseye soğuk
ve selamet olsun.
Fitnesinden
birisi de şudur: O, bir bedeviye: Söyle bakayım! Eğer ben senin için babanı ve
ananı diriltirsem benim senin Rabbin olduğuma şehadet eder misin? diyecek.
Bedevi de: Evet, diyecek. Bunun üzerine iki şeytan onun babası ve anası
suretlerinde ona görünecekler ve (ona): Ey oğulcuğum! Ona tabi ol. Çünkü o
muhakkak senin Rabbindir, diyecekler.
Onun bir fitnesi
de şudur: O, tek bir kişiye musallat kılınarak o kişiyi öldürüp testere ile
biçecek. Hatta o kişinin cesedi iki parçaya bölünmüş olarak (ayrı ayrı yerlere)
atılacaktır. Sonra Deccal (orada bulunanlara): Şu kuluma bakınız. Şimdi ben onu
dirilteceğim, sonra benden başka bir Rabbinin olduğunu söyleyecek, diyecektir.
Sonra Allah o kişiyi diriltecek. Habis (Deccal) da o kişiye: Senin Rabbin kimdir?
diyecek. Adam da: Rabbim Allah'tır. Sen de Allah'ın düşmanı Deccal'sın. Allah'a
yemin ederim ki hiç bir zaman bu günkü kadar senin hakkında güçlü basiret
(şuur) sahibi olmadım, diyecektir. (Deccal da bir daha ona dokunamayacaktır) .
Ebü'l-Hasan et-Tanafisi
dedi ki: EI-Muharibi bize ... senediyle olan rivayetine göre Ebu Said-i Hudri
(r.a.) demiştir ki : Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem): (Deccal'ın
öldürdüğü) o adam, ümmetim içinde cennette derecesi en yüksek olanıdır,
buyurdu. Ravi demştir ki: Ebu Said (-i Hudri): ValIahi Ömer bin el-Hattab vefat
edinceye kadar biz kendisinin o adam olacağını sanıyorduk, demiştir.
EI-Muharibi
demiştir ki: Biz (Ebu Said-i Hudri'nin hadisinden) sonra Ebu Rafi'in hadisine
döndük. (Ebu Rafi'in rivayet ettiği Ebu Ümanıe'nin hadisine göre Resulullah
(Sallallahu Aleyhi ve Sellem) konuşmasına devamla) buyurdu ki: Deccal'ın
bulut'a yağmur yağdırmasını emretmesi, bulut'un da bu emir üzerine yağmur
yağdırması ve onun yere bitki bitirmesini emredip yerin de bitki bitirmesi onun
fitnesinden (bir kısım) dır.
Deccal'ın bir
fitnesi de bir kabileye uğraması, o kabilenin kendisini yalanlaması ve bunun
sonucu olarak o kavmin otlayan tüm hayvan sürülerinin helak olmasıdır.
Fitnesinden
birisi de şudur: O bir kavme uğrayacak da bunlar onu tasdik edecekler (Rab
kabul edecekler). Sonra o, buluta yağmur yağdırmasını emredecek, bulut da bu
emir üzerine yağmur yagdıracaktır. O, yere bitki bitirmesini emredecek, yer de
bu emir üzerine bitki bitirecektir. Nihayet o kavmin küçük-baş ve büyük-baş
hayvanları o gün her zamankinden fazla semiz, muazzam, bögürleri en şişkin ve
memeleri sütle en dolgun olarak akşamleyin meradan dönecektir.
Mekke ve Medine
hariç, yer yüzünde Deccal'ın ayak basmadığı ve hükümran olmadığı hiç bir yer
kalmayacak'tır. O, Mekke'ye ve Medine'ye yollarının hangisinclen varmak
istediğinde mutlaka melekler çıplak kılıçlarla karşısına çıkacak (geri
çevirecekler) dir.
Nihayet o,
zurayb-i ahmer (kırmızı dağcık) yanına, bitek olmayan tuzlu, çorak arazinin
bitim noktasının yanına inecektir, Sonra Medine şehri sakinleriyle beraber üç
defa sallanacak, bunun üzerine Medine'de
bulunan) munafık erkek ve kadınlardan hiç kixnse kalmayıp hepsi onun yanına gidecekler
ve böylece demirci körüğünün demirin kirini, pasını giderip attığı gibi Medine
de pisliği (yani habis insanları) dışına atacak ve o güne kurtuluş gdnü
denecektir.
Bunun üzerine
Ümmü Şerik bint-i Ebi'l-Aker: Ya ResuIallah! Peki o gün Araplar nerde olacak?
diye sordu. O: ArapIar o gün azdır ve büyük çoğunluğu Beytü'l-Makdis te
bulunacaktır. İmamları da salih bir adam (olacak) dır. Sonra imamları (Mescid-i
Aksa'da) öne geçip onlara sabah namazını kıldıracağı sırada sabahleyin onların
üzerine İsa bin Meryem (Aleyhisselam) inecektir. Bunun üzerine İsa
(Aleyhisselam)'ın öne geçip cemaate namaz kıldırması için imam geri geri
yürümeye başlayacak. Fakat İsa (Aleyhisselam) elini onun omuzları arasına
koyarak: Öne geç de namaz kıldır. Çünkü kamet senin için getirildi, diyecektir.
Bunun üzerine imamları onlara namaz kıldıracak, sonra imam namaz'ı bitirince
İsa (a.s.): Kapıyı açınız, diyecek ve kapı açılacaktır. Kapının önünde Deccal,
beraberinde yetmiş bin yahudi olduğu halde bulunacaktır. Hepsi süslü kıIıç
kuşanmış, yeşil şallı olacaktır.
Deccal, İsa
(Aleyhisselam)'a bakınca tuz'un suda eridigi gibi eriyecek ve kaçmaya
başlayacaktır. İsa (Aleyhisselam) da (ona) : Sana öyle bir darbem vardır ki sen
ondan kurtulamıyacaksın, diyecek ve Ludd'un doğu kapısı yanında yetişip onu
öldürecektir. Allah yahudileri de hezimete uğratacaktır. Artık Allah'ın
yarattığı yaratıklardan arkasında bir yahudi'nin saklanıp da Allah'ın
konuşturmayacağı hiç bir şey kalmayacaktır. "Ey Allah'ın miislüman kulu!
işte bu, bir yahudidir. Gel de onu öldür" demeyen ne bir taş, ne bir ağaç,
ne bir duvar ne de bir hayvan olacaktır.
Resulullah
(Sallallahu Aleyhi ve Sellem) (konuşmasına devamla) buyurdu ki: Ve Deccal'ın
günleri kırk yıldır. Bir yılı yarım. yıl gibi ve bir yılı ay gibidir. Ayı da
bir hafta gibidir ve kalan günleri kıvılcım gibi (hızlı gidici) dir. Biriniz (o
günlerde) sabahleyin Medine'nin kapısı yanında olur da Medine'nin diğer
kapısına akşama kadar varamaz. Bunun üzerine O'na: Ya Resulaııah! O kısa
günlerde nasıl namaz kılacağız? diye soruldu. O:
Siz namazı şu uzun
günlerde nasıl takdir (hesap) ettiğiniz gibi o kısa günlerde de öylece takdir
edersiniz. Sonra namaz kılınız, buyurdu. Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve
Sellem) (konuşmasına devamla) buyurdu ki: İsa bin Meryem benim ümmetim içinde
(Muhammed), adaletli bir hakim ve (yönetimde) adil bir imam olacak, haç'ı kırıp
ezecek ve domuzu öldürecektir.
Cizyeyi
kaldıracak ve zekatı terkedecektir. Artık ne koyun, keçi, sığır sürüsü ne de
deve sürüsü üzerine zekat memuru çalıştırılmayacaktır.. Düşmanlık ve kin de
kaldırıılacaktır.
Zehirli olan her
hayvanın zehri de sökülüp alınacaktır. Hatta küçük oğlan çocuğu, elini yılanın
ağzına sokacak da yılan ona zarar vermeyecektir. Küçük kız çocuğu da arslanı
kaçmaya zorlayacak da arslan ona zarar vermeyecektir. Kurt. koyun - keçi sürüsü
içinde sürünün köpeği gibi olacaktır.
Kap su ile
dolduğu gibi yeryüzü barışla dolacaktır. Din birliği de olacak, artık Allah'tan
başkasına tapılmayacaktır. Savaş da ağırlıklarını (silah ve malzemelerini)
bırakacak.
Kureyşten
hükümdarlığı alınacaktır. Yer yüzü gümüş sofrası gibi olup Adem
(Aleyhisselam)'ın abdi ile bitkisini bitirecektir. Hatta bir üzüm salkımı
üzerinde bir nefer (sayısı üçten ona kadar olan insan topluluğu) toplanır da o
salkım hepsini doyuracak ve bir nal üzerinde bir nefer toplanır da o nar
hepsini doyuracaktır. Öküz şu kadar (üstün değerdeki) mal'a tekabul edecek. at
da birkaç (önemsiz) dirhemciğe tekabül edecektir. Sahabiler: Ya Resulallah! Atı
ucuzlatan nedir? diye sordular. O:
Savaş için at'a
ebedi olarak (yani hiç) binilmiyecektir (çünkü hiç savaş olmayacaktır).
buyurdu. O'na: Öküzün fiatını (bu kadar) pahalılaştıran nedir? diye soruldu. O:
Toprağın tamamı sürülecektir. Deccal'ın çıkmasından evvel (kıtlığı) şiddetli üç
yıl bulunur, o yıllarda insanların başına büyük bir açlık (felaketi)
gelecektir. Allah birinci yıl buluta, yağmurunun üçte birisini tutmasını
emredecek ve yere bitkisinin üçte birisini tutmasını (vermemesini)
emredecektir.
Sonra Allah
ikinci yıl buluta emredecek, bulut da yağmurunun üçte ikisini hapsedecektir ve
Allah yer'e emredecek, yer de bitkisinin üçte ikisini hapsedecektir. Sonra
Allah üçüncü yıl bulut'a emredecek, bulut da yağmurunun tamamını hapsedecektir.
Artık bir damla yağmur yağmıyacaktır. Allah yere de emredecek ve yer bitkisinin
tamamını hapsedecektir. Artık yer yeşillik diye hiç bir şey bitirmiyecektir.
Artık çift tırnaklı (geviş getiren) hiçbir hayvan kalmayıp hepsi helak olacak,
Allah'ın (yaşamasını) dilediği hayvan hariç, buyurdu. (Ona) : O zamanda
insanları yaşatan (azık) nedir? diye soruldu. O: Tehlil (Yani "La iIahe
iIIallah"), tekbir ("Allahu ekber"), tesbih
("Sübhanallah") ve tahmid ("el-Hamdu lillah"). Bu zikirler,
insanlara yemek yerine geçirilecektir, buyurdu.
(Müellifimiz) Ebu
Abdillah dedi ki: Ebu'l-Hasan et-Tanafisi'den işittim dedi ki : Ben Abdurrahman
el-Muharibi'den şunu işittim: Bu hadis, okullarda çocuklara öğretmesi için
öğretmene verilmelidir."
AÇIKLAMA: Ebu Davud, Nevvas bin Sem'an (r.a.)'ın (4075 nolu)
hadisini rivayet ettikten sonra Ebu Ümame (r.a.)'ın bu hadisini kısaca rivayet
ederek bunun da Nevvas (r.a.)'ın hadisinin misli olduğunu söylemekle
yetinmiştir. Avnü'l-Ma'büd yazarı Ebu Davud'un bu hadisine ait senedin sahih
olduğunu, fakat İbni Mace'nin bu hadise ait senedinde bulunan ravi İsmail bin
Rafi'in zayıf olduğunu söylemiştir.
Garkada:
Dikenli bir ağaç çeşitidir. Salib: Haçtır. Hume: Zehirdir.
HADİSTE
AÇıKLANMASI GEREKLİ GÖRÜLEN BAZI NOKTALAR:
Deccal'ın iki
gözü arasında "Kafir" kelimesinin yazılı olduğu ve yazarlığı olan
olmayan her mu'minin bu yazıyı okuduğu belirtilmiştir. Bu husus başka
hadislerde belirtilmektedir. Buhari ve Müslim'in Enes (r.a.)'den rivayet
ettikleri bir hadiste de bu durum belirtilmektedir.
Nevevi;
Muhakkik alimlerin ittifakla hükmettikleri sağlıklı söz şudur ki, hadiste beyan
buyurulan yazı gerçekten yazıdır. Allah o yazıyı Deccal'ın yalancılığına alamet
kılmış ve mü'min kulunu bu yazıya vakıf kılarak diğer insanlardan
gizleyecektir. Kadi iyaz, bu husustaki ihtilafı beyan ederek; Bazıları bundan
maksad Deccal'ın ilah olamayacağına, ancak sonradan meydana gelmiş bir insan
olduğuna delalet eden belirtidir, yani yazıdan maksad mecazi manasıdır,
demişler ise de bu görüş zayıftır, demiştir. Yazarlığı olan ve olmayan her
mu'minin bu yazıyı okuyacağına dair ifade bu yazının hakikaten bir yazı
olmadığını gerektirmez. Çünkü Allah, yazarlığı olmayan kuluna bu yazıyı
okuyabilme kabiliyetini vermeye kadirdir. Kulu da böylece bu yazıyı okuyabilir
hale gelir, diye bilgi vermiştir.
Deccal'ın öldüreceği
ve sonradan Allah tarafından diriltileceği haber verilen zatın Hızır olduğunu
söyleyenler vardır. Müslim'in şeyhi Ebu İshak da böyle söylendiğini ifade
etmiştir.
Hadiste bu
zatın Ümmet-i Muhammediyye içinde cennette derecesi en yüksek olanı olduğu
ifade edilmiştir. Sindi bu parağrafla ilgili olarak şöyle der: Ümmet
kelimesinden maksad o gün yaşayan müslümanlardır. Durum bu olunca o zatın
sahabilerden daha faziletli olması manası çıkmaz. O zatın Hızır olduguna dair
rivayet vardır. Eğer Hızır'm da Resul-i Ekrem (s.a.v.j'i görmekle sahabi
sayıldığını söylersek bu açıdan müşkil bir durum kalmamış olur. Fakat şu var ki
Ümmetin tümünün en faziletlisi Ebu Bekr-i Sıddik (r.a.)'dır. Ondan sonra en
faziletli sahabiler diğer üç halifedir. Bunları da Aşere-i Mubeşşere, kalanları
fazilet bakımından takip ederler. Bu durum kitapIarda açıklanmıştır. Bu
itibarla Hızır, sahabi de olsa tüm ümmetin en faziletlisi manası müşkil olur.
Bu nedenle sağlıklı yorum, o gün için hayatta olan ümmet manasının kasdedilmiş
olduğunu söylemektir. Şayet Hızır, Nebilerden ise mesele yoktur.
İsa (a.s.)
indiği zaman Kudüs'te müslümanlara namaz kıldıran zatın beklenen Mehdi olduğunu
Suyuti söylemiştir.
Bu hadiste
Deccal'ın kırk yıl kalacağı rivayet edilmiştir.
Bilindiği gibi
4075. hadiste onun devrinin kırk gün olduğu rivayet olunmuştur. O hadis bundan
kuvvetlidir. Tuhfe yazarı kemmiyet ve keyfiyet açısından başka başka insanlara
göre onun devrinin uzun veya kısa olacağı biçiminde bazı yorumları nakletmş ise
de o yorumları buraya aktarmaya gerek görmüyorum.
Hadiste İsa
(a.s.)'ın İslam ümmeti içinde adil bir hakim, adaletli bir imam, yani devlet
başkanı olacağı, haçı kıracağı, domuzu öldüreceği, cizyeyi kaldıracağı ve
zekatı terkedeceği, artık zekat toplama memuruna ihtiyaç olmayacağı
belirtilmektedir. Bunu takip eden 4078. hadis de buna dairdir. Bu hususla
ilgili olarak da biraz bilgi verelim.
Gerek bu
hadisler ve Nevvas (r.a.)'ın 4075 nolu hadisi ve gerekse diğer Kütüb-i Sitte'de
rivayet edilen benzeri hadisler; kıyamete yakın dönemde İsa (a.s.)'ın ineceğine
ve İslam hükümlerini tatbik edeceğine delalet eder.
Avnü'l-Mabiıd
yazarı Sünen-i Ebu Davud'un "Babu Huruci'd-Deccal" bölümünde rivayet
edilen hadislerin açıklama bölümünde İsa (a.s.)'ın kıyamete yakın dönemde yer
yüzüne ineceğine delalet eden hadisleri ve konuya ilişkin ayetleri naklen beyan
etmektedir. Arzu edenler oraya müracaat edebilirler. Ben sadece şunu aktarmakla
yetineceğim. Yazar bu arada: İsa (a.s.)'ın kıyamete yakın dönemde gökten
yeryüzüne ineceğine dair Nebi (s.a.v.)'den rivayet edilen hadisler mütevatir
haddine ulaşmıştır. Ehl-i Sünnet mezhebi de budur, dedikten sonra Nevevi'den şu
nakli yapmaktadır: Kadi İyaz: İsa (a.s.)'ın inmesi, Deccal'ı öldürmesİ haktır
ve gerçektir. Ehl-i Sünnet mezhebi ve yolu bu konuda varid olan hadisler
nedeniyle budur. Ne akli yönden ne de Şer-i Şerif'te bu görüşü iptal edebilecek
hiç bir delil yoktur. Bu itibarla bu hüküm sabittir. Mu'tezile ve Cehmiye
mezhebIerine mensub bazı kimseler ve onlara katılanlar bu konudaki hadislerin,
Allah'ın: ''ve Muhammed Nebilerin sonuncusudur" mealindeki ayete, Nebi
(s.a.v.)'in ''Benden sonra hiç bir Nebi yoktur,. mealindeki hadisine ve
Nebiimiz (s.a.v.)'den sonra hiç bir Nebiin olmadığına ve şeriatının kıyamete
dek ebedi olup hükümlerinin yürürlükten kalkmayacağına dair müslümanların
icmaına ters düştüğü gerekçesiyle reddedilmiş olduğunu ileri sürmekteler ise
de, bu iddia ve gerekçe batıldır. Çünkü isa (a.s.)'ın inmesinden maksad onun
şeriatımızı yürürlükten kaldırıcı bir şeriatla ve Nebi olarak inmesi değildir.
Ne bu hadisler de ne başka hadislerde böyle bir şey yoktur. Bilakis İsa
(a.s.)'ın şeriatımızIa hükmedecek adil bir hakim ve halkın terk ettiği
şeriatımızın hükümlerini ihya edici olarak ineceği; gerek Fitneler kitabında,
gerekse İman kitabında ve başka bölümlerde rivayet olunan sahih hadislerle
sabittir, demiştir.
İbni Hacer
el-Askalani de Fethü'l-Bari'de: Mehdi'nin bu ümmetten olacağı ve İsa (a.s.)'ın
onun arkasında namaz kılacağına dair hadisler tevatür etmiştir, der. el-Hafız bu
arada: Sahih olan hüküm İsa'nın diri olarak göğe çıkarıldığıdır, der.
Şevkani de İsa
(a.s.)'ın ineceğine dair hadislerin sayısının 29'a, ulaştığını söyleyerek
bunları bir bir nakletmiş ve sonunda: Bizim naklettiğimiz hadisler görüldüğü
gibi tevatür haddine ulaştı. Bu beyanımızIa şu sonuca varılıyor ki, beklenen
Mehdi hakkındaki hadisler, Deccal hakkındaki hadisler ve İsa (a.s.)'ın inmesine
dair hadisler mütevatirdir, demiştir.
Hadiste İsa
(a.s.)'ın: Salib'i yani haçı kırıp ezeceği bildirilmektedir. Şerhü's-Sünne'de
ve başka kitabIarda: Yani İsa (a.s.) Hıristiyanlığı iptal ederek Şer-i
Şerif'imizle hükmedecektir, denilmiştir.
Sindi de: Yani
yeryüzünde haç namına hiç bir şey bırakınıyacaktır, demiştir.
İsa (a.s.)'ın
domuzu öldürmesine dair cümlenin manası da şöyledir: O, domuz beslemeyi ve
yemeyi yasaklayacak ve öldürülmesini emredecektir. Artık yeryüzünde domuz
bırakmıyacak ve böylece domuzun yenilmesini de tamamen önleyecektir.
İsa (a.s.)'ın
cizyeyi, yani Ehl-i Kitab'tan alınan vergiyi kaldırmasına dair cümle de şöyle
yorumlanmıştır: Yani İsa (a.s.), Ehl-i Kitap olan insanları müslümanlığı kabul
etmeye zorlayacak ve böylece cizye vermelerini kabul etmeyecektir. Tüm gayr-i
müslimler ya müslümanlığı kabul edecekler veya öldürülecekler. Sindi bu cümlenin
açıklama bölümünde: Bu cümle Resul-i Ekrem (s.a.v.)'in beyan ettiği bir İslam
hükmüdür. Yani Nebiimizin getirmiş olduğu yüce dinimize göre Ehl-i Kitab
olanların cizye vermeleri suretiyle İslam memleketinde yaşamalarına izin
verilmesi hükmü İsa (a.s.) ineceği zamana kadar geçerlidir. Bundan sonraki
İslam'ın hükmü Ehl-i Kitabın müslümanlığı kabul etmeleri, aksi halde
öldürülmeleridİr. Yoksa İsa (a.s.), İslam dininin getirmiş olduğu cizye hükmünü
iptal edecek değildir. Böyle bir mana kasdedilmemiştir. Diğer bir kavle göre
cümlenin manası şöyledir: İsa (a.s.) tüm gayr-i müslimlere cizye ödeme
yükümlülüğünü koyacak, İslam'ın bu hükmünü tüm gayr-i müslimler hakkında
uygulayacak ve hiçbirisini vergisiz bırakmıyacaktır, der .. ---Bu görüşü Kadi
iyaz beyan etmiştir. ---
Diğer bir yorum
şekli de şöyledir: Cizye hiç bir gayr-i müstimden alınmayacaktır. Çünkü o
dönemde malların çoğalması dolayısıyla fakir bir kimse kalmıyacaktır. Bu
nedenle cizye almaya da gerek kalmayacaktır. Çünkü cizye müslümanların
ihtiyaçlarında kullanılmak üzere alınır. İhtiyaç kalmayınca cizye almaya da
gerek kalmaz. -- En-Nihaye sahibi bu yorumu nakletmiştir. --
Nevevi: Doğru
mana, İsa (a.s.)'ın herkesi müslüman olmaya zorlaması biçimindeki yorumdur,
der. İsa (a.s.)'ın zekatı terketmesi de malın bolluğu ve zekata müstahak
fakirin kalmaması sebebiyledir. Bu hüküm de cizye ile ilgili hüküm gibidir.
Yani İsa (a.s.) İslam dininin koymuş olduğu zekat hükmünü kaldıracak değildir.
Böyle sakat bir mana düşünülemez. Maksad şudur: Yüce dinimiz, zekat
müessesesini o döneme kadar tatbik edilmek ve o dönemde gerek kalmıyacağından
tatbik edilmemek üzere koymuştur. İsa (a.s.) da İslam'ın konulmuş hükümlerini
tatbik edecektir .