SÜNEN EBU DAVUD

Bablar    Konular    Numaralar  

SALAT BAHSİ

<< 459 >>

DEVAM: 15. Mescide Çakıl Koymak Ve Mescidden Çakıl Çıkarmak

 

حَدَّثَنَا عُثْمَانُ بْنُ أَبِي شَيْبَةَ حَدَّثَنَا أَبُو مُعَاوِيَةَ وَوَكِيعٌ قَالَا حَدَّثَنَا الْأَعْمَشُ عَنْ أَبِي صَالِحٍ قَالَ كَانَ يُقَالُ إِنَّ الرَّجُلَ إِذَا أَخْرَجَ الْحَصَى مِنْ الْمَسْجِدِ يُنَاشِدُهُ

 

Ebu Salih demiştir ki; (Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem) devrinde, sahabiler arasında) bir kimse mescid'den bir çakıl taşı çıkaracak olsa, o çakıl taşının ("Allah aşkına çıkarma") diye yakardığı söylenirdi.

 

 

Sadece Ebu Davud rivayet etmiştir.

 

AÇIKLAMA:     Görüldüğü gibi hadis, mevkuftur ve söyleyen sahabi de belli değildir. Ancak verilen haberin ashab-ı kiram arasında konuşulduğu ravi tarafından bildirilmektedir. Bu gibi şeyler, aklen bilineme­yeceği için, hadis-i şerif hükmen merfu' sayılmıştır.

 

Çakılların Cenab-ı Allah'tan mescidden çıkarılmamalarını istemesi ya cemadat ve hayvanların Cenab-ı Allah'ı teşbih ettikleri gibi kendi lisanları ile, ya da lisan-ı halleri iledir. Mecazen böyle denilmiştir. Selef uleması birinci takdiri daha çok benimsemiştir.

 

Çakılların isteklerindeki hikmet, üzerlerinde namaz kılınmasını isteme­leri ve pisliklerden uzak kalma arzularıdır. Hadisten, mescidlerin eşyasını za­ruret olmadan dışarı çıkarmanın doğru olmadığı anlaşılmaktadır.