11. RESUL-İ EKREM
S.A.V.'İN ASHABININ FAZİLETİ - SELAM-I FARİSİ R.A.
حَدَّثنَا
إسماعيل بْن
موسى، وسويد
بْن سَعِيد،
قَالاَ:
حَدَّثنَا
شريك، عَنْ
أَبِي ربيعة
الإيادي،
عَنْ أَبِي
بريدة، عَنْ
أبيه؛ قَالَ:
-
قَالَ رَسُول
اللَّه صَلى
اللَّه عَلَيْهِ
وَسَلمْ: ((أَن
اللَّه أمرني
بحب أربعة،
وأخبرني
أَنَّهُ
يحبهم)) قيل:
يَا رسول اللَّه!
من هُمْ ؟
قَالَ
((عَلِيّ منهم))
يَقُولُ ذَلِكَ
ثلاثاً ((وأبو
ذر، وسلمان،
والمقَدْاد)).
Büreyde (bin el-Husayb el-Eslemi) r.a.’den rivayet edildiğine göre Resulullah Sallallahu Aleyhi ve Sellem şöyle buyurmuştur:
-
‘‘ Şüphesiz Allah dört kişiyi fazla sevmemi emretti. Ve onları sevdiğini bana
haber verdi.’’
-(Ashab tarafından): Ya Resulallah!
Bu dört zat kimlerdir? diye soruldu. Resul-i Ekrem
s.a.v. buna cevaben:
- ‘‘Ali
onlardandır. Nebi bu cümleyi üç defa tekrarladı. (Ve kalan üç zatı şöyle
sıraladı): Ve Ebu Zer(-i Gıfari),
Selman(-ı Farisi) ve Mikdad (bin Esved)dir. Buyurdu.’’
AÇIKLAMA:
Sindi diyor ki:
Hadiste anılan dört kişiyi sevmek için Allah tarafından verilen emir zahiren vucub içindir. Yani emri yerine getirmek mecburidir.
Muhtemelen emir mendubluk içindir. Yani emrin yerine
getirilmesi zorunlu olmamakla beraber ifası sevabtır.
İster vücup, ister mendubluk
için olsun, Resül-i Ekrem'e verilen emir, onun
ümmetine de verilmiş oluyor. Bu itibarla mu'minlerin,
bu zatları fazlasıyle sevmeleri beklenir.
Tirmizi, 'bu hadisi Ebu Hureyre r.a.'den rivayet etmiştir. «Camiü's
Sağir» Şarihi Azizi ile
Haşiyesi sahibi Muhammed Hafni, hadisin açıklamasını
yaparlarken derler ki :
Resül-i Ekrem s.a.v. bütün sahabileri
severdi. Burada istenen mahabbet, mezkür
zatların taşıdığı meziyetler, menkıbeler ve eserleri itibariyle özel ve fazla
sevgidir. Ama fazla sevmek emri bunların diğer sahabilerden
mutlaka üstünlüğünü gerektirmez.
Hz. Ali r.a.'in
üstün sevgiye liyakatı mucip menkıbeleri çok ve
malumdur. Sabikin-i Evvelin (= ilk müslümanlar) dendir. Hatta ilk müslüman
zat olduğu söylenmiştir. Resul-i Ekrem'in amucası
oğlu ve damadıdır. Muhacirler ve Ensar arasında
kardeşlik akdi yapılırken, Nebi ona:
"Sen benim
dünyada ve ahirette kardeşimsin'' demekle onu kendi
zatına kardeş kılmıştır. Ehl-i Sünnet mezhebine göre Ebu Bekr, Ömer ve Osman'dan sonra
ümmetin efdalıdır. Hatta bazı Ehl-i
Sünnet alimleri Osman'ın ondan efdal
olduğu görüşüne katılmamışlardır. Allah cümlesinden razi
olsun. Kitabın 114 ila 121 nolu hadisleri onun
faziletine dairdir.