DEVAM: 82- ELBİSEDEN
MENİYİ OVALAMAK
حَدَّثنَا
أَبُو بَكْرِ
بْن أَبِي
شَيْبَةَ،
وعلي بْن
مُحَمَّد.
حَدَّثنَا
أَبُو مَعَاوية،
عَنْ
الأَعْمَش،
عَنْ
إبراهيم،
عَنْ همام بْن
الحَارِث؛
قَالَ:
-
نزل بعائشة
ضيف. فأمرت
لَهُ بملحفة
لَهَا صفراء.
فاحتلم فيها.
فاستحي أَن
يرسل بِهَا،
وفيها أثر
الإحتلام. فغمسهما
فِيْ الماء،
ثُمَّ أرسل
بِهَا. فقالت
عَائِشَة:
لَمْ أفسد
علينا ثوبنا؟
إنما كَانَ يكفيه
أَن يفركه
بإصبعه. ربما
فركته مِنْ
ثوب رَسُول
اللَّه صَلى
اللَّه
عَلَيْهِ
وَسَلَّمْ
بإصبعي.
Hemmam bin
El-Haris (r.a.)'den rivayet edildiğine göre şöyle söylemiştir :
Aişe (r.a.a)'ya
birisi misafir olmuş. Hz. Aişe. (r.a.) kendisine sarı renkli bir çarşafın
misafire verilmesini emretmişti. Misafir, bu çarşaf içinde uyurken, ihtilam olmuş
ve ihtilam eseri bulunduğu halde çarşafı göndermekten haya ederek çarşafın
tamamını suya batırıp yıkadıktan sonra göndermiş, bunun üzerine Hz. Aişe (r.a.)
:
«Çarşafımızı niye
bozdu (soldurdu)? kendi parmağıyla onu ovalaması kafi idi. Ben çok defa parmağımla
Resulullah (Sallallahu aleyhi ve sellem)'in elbisesinden meniyi ovaladım.»
buyurmuştur."