90- TEYEMMÜM SEBEBİ
(HAKKINDA) GELEN HADİSLER BABI
حَدَّثنَا
مُحَمَّد بْن
رمح.
حَدَّثنَا
الليث بْن
سعد، عَنْ
ابْن شهاب،
عَنْ عُبَيْد
اللَّه بْن
عَبْد
اللَّه، عَنْ
عَمَّار بْن
ياسر؛
أَنَّهُ
قَالَ:
-
سقط عقد
عَائِشَة.
فتخلفت
لالتماسه. فانطلق
أَبُو بكر
إِلَى
عَائِشَة
فتغيظ عليها
فِيْ حبسها
النَّاس.
فأنزل
اللَّه، عز
وجل، الرخصة
فِيْ التيمم.
قَال فمسحنا
يومئذ إِلَى
المناكب.
قَالَ فانطلق
أَبُو بكر
إِلَى عَائِشَة
فَقَالَ: مَا
علمت إنك
لمباركة.
Ammar bin Yasir
(r.a.)'den rivayet edildiğine göre şöyle demiştir:
Resul-i Ekrem
(Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'in seferlerinin birinde) Aişe (Radiyallahu
anha)'nın gerdanlığı düştü. Gerdanlığı aramak için Aişe (Radıyallahu anha),
gecikti. (Herkes bulunması için bekledi.) Bunun üzerine Ebu Bekir (r.a.), Aişe
(r.anha)'nın yanma vararak halk'ın beklemesine sebep olduğu için ona şiddetle
öfkelendi. Biraz sonra Allah (Azze ve Ceile) teyemmüm ruhsatını (Maide 6)
indirdi. Ammar (r.a.) dedi ki :
Biz o gün
(teyemmüm ederken toprakla) omuzlarımıza kadar mesnettik. Ammar (r.a.) dedi ki:
Bundan sonra Ebu
Bekir (r.a.) Aişe (r.anha)'nın yanma vararak: Ben senin bu kadar mübarek
olduğunu bilemedim, dedi.
AÇIKLAMA 568’te