3- UMRA (BİR ŞEYİ BİR
KİMSEYE ÖMRÜ BOYUNCA VERMEK) BABI
حدّثنا
أِبُو بَكْرٍ
بْنُ أَبِي
شَيْبَةَ. ثنا
يَحْيَى بْنُ
زَكَرَيَّا
بْنِ أَبِي
زَائِدَةَ،
عَنْ
مُحَمَّدِ
ابْنِ
عَمْرٍو، عَنْ
أَبِي
سَلَمَةَ،
عَنْ أَبِي
هُرَيْرَةَ؛
قَالَ: قَالَ
رَسُولُ اللهِ
صلى الله عليه
وسلم: ((لاَعُمْرِي
فَمَنْ
أَعْمِرَ
شَيْئَاً،
فَهُوَ لَهُ)).
في الزوائد:
إسناده صحيح
عَلَى شرط
الشيخين.
Ebû Hureyre
(r.a.)'den rivayet edildiğine göre; Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)
şöyle buyurdu, demiştir: «Umrâ yoktur. Çünkü kime umra işlemi ile bir mal
verilirse artık o mal (dâimi olarak) o kimsenindir.»
Zevaid de: Bu
hadis’in isnadı Buhari ve Müslim’in şartına göre sahihtir.