DEVAM: 35- KISAS'DA
BAĞIŞLAMA BABI
حدّثنا
عَلِيُّ بْنُ
مُحَمَّد. ثنا
وَكِيعٌ عَنْ
يُونُسَ بْنِ
أَبِي
إِسْحاقَ،
عَنْ أَبِي
السَّفَرِ؛
قَالَ: قال
أَبُو
الدَّرْدَاءِ:
سَمِعْتُ
رَسُولُ
اللَهِ صلى الله
عليه وسلم
يَقُولُ: ((مَا
مِنْ رَجُلٍ
يُصَابُ
بِشَيْءٍ مِنْ
جَسَدِهِ،
فَيَتَصَدَّقُ
بِهِ، إِلاَّ
رَفَعَهُ
اللهُ بِهِ
دَرَجَةً،
أَوْ حَطَّ
عَنْهُ بِهِ
خَطِيئَةُ)).
سَمِعَتْهُ
أُذُنَايَ،
وَوَعَاهُ
قَلْبِي.
Ebü'd-Derdâ
(r.a.)'den; Şöyle demiştir: Ben Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'den
işittim, buyurdular ki; «Vücûdundan bir şey (yâni yaralanma veya bir tarafının
kesilmesi) ile başına bir musibet gelip de bunu sadaka eden (yâni hasmını
bağışlayıp misillemeden vazgeçen) hiç bir (müslüman) adam yoktur ki, bu
(bağışlaması) ndan dolayı Allah onu bir derece yükseltmesin veya bundan dolayı
onun bir günahını bağışlamasın.»
(Ebü'd-Derdâ
demiştir ki): Bu hadîsi iki kulağım işitti ve kalbim iyice hıfzetti.
AÇIKLAMA: Enes (r.a.)'ın hadisini Ebu. Davud ve Nesai de rivayet etmişlerdir. Bu
hadis kısas, yani gerek katili öldürme davasında ve gerekse bir müslümanın bir
organını kestiği için kendisinin de o organının kesilmesi gereken cani ile
ilgili davada bağışlama girişimlerinin meşruluğuna delalet eder. En-NeyI
yazarı: Afıv ve bağışlamaya teşvik işi sahih hadisler ve Kur'an-ı Kerim'in
ayetleriyle sabittir. Genelolarak bağışlamanın meşruiyeti konusunda ihtilaf
yoktur. Bulunan ihtilaf şudur; Zulüme uğrayanların zalimleri bağışlaması mı,
bağışlamayı bırakması mı evladır?
Ebu Derda
(r.a.)'ın hadisini Tirmizi de rivayet etmiştir. Tirmizi bunu rivayet ettikten
sonra: Bu, garib bir hadistir. Ravi Ebu's-Sefer'in Ebu'd-Derda (r.a.)'den hadis
işittiğini bilmiyorum. Ebu's-Sefer'in ismi Said bin Ahmed, bir kavle göre bin Yuhmid'dir,
der.
Hadis,
yaralanan veya vücüdunun bir tarafı kesilen müslümanın caniyi, yani kendisine
bu zaran veren müslümanı bağışlamasının ve misillemeden vazgeçmesinin sevabını
bildirmekle bağışlamayı teşvik eder. Hadisteki tasadduk, sadaka etmek, bağışlamak
manasınadır.