DEVAM: 5- HACININ (HAC
İBADETİ ESNASINDA VE YOLCULUĞUNDAKİ) DUASININ FADLI (ÜSTÜNLÜĞÜ) BABI
حدّثنا
أَبُو بَكْرِ
بْنُ أَبِي
شَيْبَةَ. حدّثنا
وَكِيعٌ عَنْ
سُفْيَانَ،
عَنْ عَاصِمِ
بْنِ
عُبَيْدِ اللهِ،
عَنْ
سَالِمٍ،
عَنِ ابْنِ
عُمَرَ، عَنْ عُمَرَ؛
أَنَّهُ
اسْتَأْذَنَ
النَّبِيِّ صلى
الله عليه
وسلم فِي
الْعُمْرَةِ،
فَأَذِنَ
لَهُ, وَقَالَ
لَهُ ((يَا
أُخَيَّ!
أَشْرِكْنَا
فِي شَيْءٍ
مِنْ
دُعَائِكَ
وَلاَ تَنْسَنَا)).
Ömer (bin
el-Hattâb) (r.a.)'den rivayet edildiğine göre: (Bir kere) kendisi Umre'ye
gitmek için Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'den izin istedi. Peygamber de
kendisine izin verdi ve ona şöyle buyurdu: «Ey kardeşciğim! Sen duanın bir
parçasına bizi ortak et ve bizi unutma.»
AÇIKLAMA: 2895’te