DEVAM: 55- ALLAH'A HAMD
EDENLERİN FAZİLETİ BABI
حدّثنا
هِشَامُ بْنُ
خَالِدٍ
الأَزْرَقُ، أَبُو
مَرْوَانَ.
حدّثنا
الْوَلِيدُ
بْنُ مُسْلِمٍ.
حدّثنا
زُهَيْرُ
بْنُ
مُحَمَّدٍ عَنْ
مَنْصُورِ
بْنِ عَبْدِ
الرَّحْمنِ،
عَنْ أُمِّهِ
صَفِيَّةَ
بِنْتِ
شَيْبَةَ،
عَنْ عَائِشَةَ؛
قَالَتْ:
كَانَ
رَسُولُ
اللهِ صلى الله
عليه وسلم،
إِذَا رَأَى
مَا يُحِبُّ قَالَ
((الْحَمْدُ
لِلّهِ
الَّذِي بِنِعْمَتِهِ
تَتِمُّ
الصَّالِحَاتُ)).
وَإِذَا
رَأَى مَا
يَكْرَهُ قَالَ
((الْحَمْدُ
لِلّهِ عَلَى
كُلِّ حَالٍ)).
في الزوائد:
إسناده صحيح،
ورجاله ثقات.
Âişe
(r.anha)'dan; Şöyle demiştir: —Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) sevdiği
bir şey gördüğü zaman «El-hamdu lillahi'l-lezî bi ni'metihi tetimmü's-sâlihât =
Hamd O Allah'adır ki yararlı şeyler ancak O'nun nîmetiyle tamamlanır"
derdi--- ve hoşlanmadığı bir şey gördüğü zaman: «Elhamdu lillahi ala kulli
hâl'in = Her durum üzerine hamd Allah'adır» derdi.
Not: Zevaid de:
Bu hadis’in ismadı için sahihtir ve ravileri sikadır, deniyor.