DEVAM: 57- İSTİĞFAR
(GÜNAHLARIN BAĞIŞLANMASINI ALLAH'TAN DİLEMEK) BABI
حدّثنا
عَلِيُّ بْنُ
مُحَمَّدٍ.
حدّثنا أَبُو
بَكْرِ بْنُ
عَيَّاشٍ
عَنْ أَبِي
إسْحَاقَ،
عَنْ أَبِي
الْمُغِيرَةِ،
عَنْ حُذَيْقَةَ؛
قَالَ: كَانَ
فِي لِسَانِي
ذَرَبٌ عَلَى
أَهْلِي.
وَكَانَ لاَ
يَعْدُوهُمْ
إِلَى غَيْرِهِمْ.
فَذَكَرْتُ
ذلِكَ
لِلنَّبِيِّ صلى
الله عليه
وسلم فَقَالَ
((أَيْنَ
أَنْتَ مِنْ
الاِسْتِغْفَارِ؟
تَسْتَغْفِرُ
اللهَ، فِي
الْيَوْمِ،
سَبْعِينَ
مَرَّةٍ)).
في الزوائد:
في إسنداه
أَبُو
المغيرة
البجليّ،
مضطرب الحديث
عَنْ حذيفة.
قاله الذهبيّ
في الكاشف.
Huzeyfe
(r.a.)'den; Şöyle demiştir: Benim dilimde aile ferdlerime karşı bir acılık,
ölçüsüzlük vardı. Fakat başkalarına karşı yoktu. Sonra bir gün bu durumu Nebi
(Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'e anlattım. Bunun üzerine buyurdular ki:
«İstiğfar etmek bakımından senin durumun ne merkezde? (8u hatânın bağışlanması
için) günde yetmiş defa istiğfar edersin.»
Not: Zevaid'de
şöyle denilmiştir: Bunun senedinde Ebü'l-Muğire el-Beceli bulunur. Onun Huzeyfe
(r.a.)'den rivayeti muztarib'tir. Zehebi, el-Kaşif'te böyle demiştir.
AÇIKLAMA: 3820’de