DEVAM: 1- "LA
İLAHE İLLALLAH" DİYEN KİMSEYE DOKUNMAMAK (YANİ ÖLDÜRMEMEK) BABI
حدّثنا
سُوَيْدُ
بْنُ سَعيدٍ.
حدّثنا عَلِيُّ
بْنُ
مُسْهِرٍ
عَنْ
عَاصِمٍ،
عَنِ السُّمَيْدِ
بْنِ
السَّمِيرِ،
عَنْ عِمَرَأنَ
بْنَ
الْحُصَيْنِ؛
قَالَ: أَتَى
نَافَعُ بْنُ
الأَوْرَقِ
وَأصْحَابُهُ.
فَقالُوات:
هَلَكْتَ
يَاعِمْرَانُ!
قَالَ
مَاهَلَكْتُ.
قَالُوا:
بَلَى. قَالَ
مَا الَّذِي
أَهْلَكَنِي؟
قَالُوا:
قَالَ الله
{وَقَتِلُوهُمْ
حَتَّى لاَ
تَكوُنَ
فِتْنَةٌ
وَيَكُونَ الدِّينُ
كَلُّه للهِ.
قَالَ: قَدْ
قَاتَلْنَاهُمْ
حَتَّى
نَفَيْنَاهُمْ.
فَكَانَ
الدِّينُ كُلُّهُ
للهِ} إِنْ
شِئْتُمْ
حَدَّثْتُكُمْ
حَدِيثاً
سَمِعْتُهُ
مِنْ رَسُولِ
اللهِ صلى الله
عليه وسلم
قَالُوا:
وَأَنْتَ
سَمِعْتَهُ
مِنْ رَسُولِ
الله صلى الله
عليه وسلم؟ قَالَ:
نَعَمْ
شَهِدْتُ
رَسُولَ
اللهِ صلى
الله عليه وسلم،
وَقَدْ
بَعَثَ
جَيْشاً مِنَ
الْمُسْلِمِنَ
إِلَى
الْمُشْرِكِينَ
بِالرُّمْحِ. فَلَمَّا
غَشِيَةُ
قَالَ:
أَشْهَدُ
أَنْ لاَ
إِلهَ إِلاَّ
اللهُ. إِنِّي
مُسْلِمٌ.فَطَعَنَهُ
فَقَتَلَهُ.
فَأَتَى
رَسُول اللهِ
صلى الله عليه
وسلم فَقَالَ:
يَا رَسُولَ
اللهِ!
هَلَكْتُ.
قَالَ
((وَمَا
الَّذي
صَنَعْتَ؟))
مَرّأةً أَوْ
مَرَّتَيْنِ.
فَأَخْبَرَهُ
بِالَّذِي
صَنَعَ.
فَقَالَ: يَا
رَسُولَ
اللهِ صلى الله
عليه وسلم
((فَهَلاَّ
شقَقْتَ عَنْ
بَطْنِهِ
فَعَلِمْتَ
مَافِي
قَلْبِهِ؟))
قَالَ يَا رسُولَ
اللهِ! لَوْ
شَقَقْتُ
بَطْنَهُ
لَكُنْتُ
أَعْلَمُ
مَافِي
قَلْبِهِ.
قَالَ
((فَلاَ
أَنْتَ
قَبِلْتَ مَا
تَكَلَّمَ
بِهِ وَلاَ
أَنْتَ
تَعْلَمُ
مَافِي
قَلْبهِ!)).
قَالَ،
فَسَكَتَ
عَنْهُ
رَسُولُ
اللهِ صلى الله
عليه وسلم،
فَلَمْ
يَلْبَثْ
إِلاَّ يَسِيراً
حَتَّى مَاتَ.
فَدَفَنَّاهُ
فَأَصْبَحَ
عَلَى ظَهْرِ
الأَرْضِ.
فَقَالُوا:
لَعَلَّ
عَدُوّاً
نَبَشَهُ.
فَدَفَنَّاهُ.
ثُمَّ
أَمَرْنَا
غِلْمَانِنَا
يَحْرُسُونَهُ.
فَأَصْبَحَ
عَلَى ظَهْرِ
الأَرْضِ.
فَقُلْنَا:
لَعَلَّ
الْغِلْمَانَ
نَعَسُوا.
فَدَفَنَّاهُ.
ثُمَّ
حَرَسْنَاهُ
بِأَنْفُسِنَا
فَأَصْبَحَ
عَلَى ظَهْرِ
الأَرْضِ.
فأََلْقَيْنَاهُ
فِي بَعْضِ تِلْكَ
الشِّعَابِ.
في الزوائد:
هذا إسناد
حسن. والسميط
وثقه العجليّ
وروى له مسلم
في صحيحه.
وعاصم هو
الأحول، ويروى
له مسلم أيضاً
في صحيحه،
وذكره ابن حبان
في الثقات.
وسويد بن سعيد
مختلف فيه.
İmran bin Husayn
(r.a.)'den; Şöyle demiştir: Nafi bin el-Ezrak (ki haricîlerin Ezrakîler kolunun
başıdır) ve arkadaşları gelerek: Sen helak oldun (dinden çıktın) Ya İmran,
dediler, İmran: Ben helak olmadım (küfre gitmedim), diye cevab verdi. Onlar :
Bil-akis (müslümanlıktan çıktın), dediler. îmran: Beni helak eden şey nedir?
diye sordu. Onlar : Allah «Bir fitne (yani Allah'a ortak koşmak) kalmayıp din
tamamen Allah'ın (dini olan İslamiyet) olana kadar onlarla savaşınız» (Enfal
39) buyurmuştur. (Yani sen ise bizim safımızda yer alıp haricî olmayanlarla
savaşmadın), dediler. İmran:
Biz, müşrikleri
bertaraf edinceye kadar savaştık ve din tamamiyle Allah'ın oldu (yani Hicaz
müşriklerden tamamen temizlendi), Dilerseniz size Resulullah (Sallallahu Aleyhi
ve Sellem)'den işittiğim bir hadîsi rivayet edeyim, dedi. Onlar: O hadîsi
Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'den sen (mi) işittin? diye sordular.
İmran:
Evet, (ben
işittim). Şu olaya şahid oldum, dedi : Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem),
müşriklere müslümanlardan bir askerî kuvvet gönderdi. Giden müslüman askerler
müşriklere rastlayınca onlarla şiddetli bir savaş yaptılar. Neticede müşrikler
mağlûp olarak sutlarını müslüman askerlere verdiler (yani savaşta kırılıp saf
dışı edildiler). Sonra benim yakınlarımdan bir adam müşriklerden bîr adama
mızrakla hücum ederek yanma varınca müşrik adam: "Eşhedu en la ilahe
illallah = Allah'tan başka hak ilah olmadığına şehadet ederim." Ben
şüphesiz müslümanım, dedi. Fakat (buna rağmen) yakınım olan adam mızrakla vurup
onu öldürdü. Sonra Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'in yanına geldi ve
:
Ya Resulallah!
Ben helak oldum (yani büyük bir günah işledim), dedi. Resûl-İ Ekrem (Sallallahu
Aleyhi ve Sellem) bir veya iki defa: «İşlediğin (günah) nedir?» buyurdu. Adam
da yaptığı işi O'na arzetti. Bunun üzerine Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve
Sellem) adama: (Kelime-i şehadet getirip müslüman olduğunu söylediğine rağmen
samimiyetine inanmadın) O halde karnım yarıp da kalbindekini bilmeliydin?
buyurdu. Adam: Ya Resûlallah! Karnını yarsaydım kalbindekini bilmiş olur (mu)
idim? deyince Resul i Ekrem (Sallallahu Aleyhi ve Sellem): O halde sen ne onun
konuştuğu sözünü kabul ettin, ne de kalbindekini bilirsin, buyurdu.
İmran dedi ki:
Sonra Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) adam hakkında bir şey söylemedi.
Adam da az bir zaman yaşadı. Nihayet öldü. Biz onu defnettik. Ertesi günü
sabahı cesedi yer yüzünde görüldü. Halk:
Bir düşman bunun
cesedini toprağın altından çıkarmış olabilir, dedi. Biz onu (tekrar) defnettik.
Sonra gençlerimize mezarı başında nöbet beklemelerini emrettik. Ertesi günü
sabahı cesed (yine) yer yüzünde oldu. Bu kere biz: Gençlerimiz uyumuş (bu arada
cesed düşman tarafından çıkarılmış) olabilir, dedik ve (tekrar) defnettikten
sonra bu defa biz kendimiz onun nöbetini tuttuk. Yine ertesi günü sabahı cesed
yer yüzünde oldu. Artık (toprağa gömmekten vazgeçip) cesedi o dağlar arasındaki
yollardan birisine attık.'
Not: Zevaid'de
şöyle denilmiştir: Bu, hasen bir seneddir. Ravi Süzneyfı el-İcll güvenilir
saymıştır. Müslim de kendi Sahfh'ine rivayetini almıştır. Ravi Asim da el-Ahven
olandır. Müslim kendi Sahih'inde bunun da hadisini rivayet eder. Ve İbn-i
Hibban bunu güvenilir zatlar arasına almıştır. Ravi Süveyd bin Saîd hakkında
ise İhtilaf vardır.
حدّثنا
إِسْمَاعِيلُ
بْنُ حَفْصٍ
الأَيْليُّ.
حدّثنا
حَفْصُ بْنُ
غِيَاثٍ عَنْ
عَاصِمٍ،
عَنِ
السُّمَيْطِ،
عَنْ
عِمْرَانَ
بْنِ
الْحُصَيْنِ؛
قَالَ:
بَعَثَنَا
رَسُولُ اللهِ
صلى الله عليه
وسلم فِي
تسَرَّيةٍ.
فَحَمَلَ
رَجُلٌ مِنَ
الْمُسْلِمِينَ
عَلَى رَجُلٍ
مِنَ
الْمُشْرِكِينَ.
فَذَكَرَ
الْحَدِيثَ.
وَزَادَ
فِيهِ:
فَنَبَذَتْهُ
الأَرْضُ: فَأُخْبِرَ
النَّبِيُّ
صلى الله عليه
وسلم
قَالَ
((إِنَّ
الأَرْضَ
لَتَقْبَلُ مَنْ
هُوَ شَرٌ
مِنْهُ.
وَلكِنَّ
اللهَ أَحَبَّ
أَنْ
يُرِيَكُمْ
تَعْظِيمَ
حُرْمَةِ - لاَ
إلهَ إلاَّ اللهُ
- )).
"... İmran
bin el-Husayn (r.a.): Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) bizi bir askeri
müfrezede (savaşa) gönderdi. Sonra
(savaşın bitiminde) müslümanlardan bir adam müşriklerden bir adam'a hücum etti,
diyerek yukardaki hadîsi anlattı ve bu rivayette şunu da ilaveten söyledi: (Biz
cenazeyi defnettikten) sonra yer cesedi dışarı attı. Bunun üzerine durum Nebi
(Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'e arzedildi. O da şöyle buyurdu: Yer, o adam'dan
daha şer kimseyi de şüphesiz kabul eder. Lakin Allah, — La ilahe illallah —
kelimesinin hürmetinin ta'zîmini size göstermeyi sevdi.
Not: Bu, hasen
bir seneddir. Çünkü ravi İsmail bin Hafs hakkında ihtllaf vardır. Senedin kalan
ravlleri güvenilir zatlardır.
AÇIKLAMA: Hadisin ilk ravisi İmran bin Husayn (r.a.)
namındaki mübarek sahabiyi küfür ve müşriklikle itham eden Nafi bin el-Ezraki
Hariciler ismi ile tanınan sapık bir gurubun Ezarik, başka bir deyimle
Ezrakiler kolunun başıdır. Bunlar kendi saflarında yer almayan bütün
müslümanlan müşriklikle, Yani kafirlikle itham ederler. Kendilerinden olmayan
bütün müslümanların, hatta kadınlarının ve çocuklarının öldürülmesinin helal
olduğuna hükmederler. Ezarık denilen güruh Ebu Raşid Nafi bin el-Ezrak
namındaki sapığa Emirü'l-Mü'minin. yani tüm müslümanların devlet başkanı
ünvanını vererek yirmi bin kişilik bir kuvvetle Basra'dan çıkıp el-Ehvaz ile
Kerman ve diğer İran şehirlerini istila ettiler ve o beldelerde Abdullah bin
Zübeyr (r.a.) tarafından atanmış valileri ve diğer idarecileri öldürdüler.
Gerek bunları İslam dinine aykırı görüşleri ve gerekse yaptıklan zulüm hakkında
geniş bilgi almak isteyenler "El-Milel ve'n-NihaI adlı kitabın birinci
cildinin 114 -138 sahifelerine bakabilirler.
Nafi bin
el-Ezrak ve arkadaşlarının mübarek sahabilerden imran bin Husayn (r.a.) ile
yaptıkları görüşme esnasında küfre gittiğine mesned olarak gösterdikleri Enfal
suresinin 39. ayeti Mekke müşrikleri hakkında inmiştir. Bu ayette geçen
"Fitne" kelimesi tefsir alimleri tarafından da belirtildiği gibi
şirk, yeni AIlah'a ortak koşmak manasınadır.
İmran (r.a.) bu
sapık kişilere bu durumu belirterek Tevhid kelimesini, silahlı saldırıya maruz
kalırken bile getiren bir müşriki öldürmenin vebali ile ilgili olarak şahid
olduğu ve Nebi (s.a.v.)'in döneminde cereyan eden olayı ayrıntılı olarak
bildirmiştir. Ama ne fayda bu sapık insanlara bir fayda sağlayamamıştır.
Hariciler'in İslam alemindeki tahribatı pek büyük olmuştur.