DEVAM: 25- KİŞİYİ İYİ
HASLET VE GÜZEL SIFATLARIYLA ANMAK BABI
حدّثنا
مُحَمَّدُ
بْنُ بَشَّار.
حدّثنا مُحَمَّدُ
بْنُ
جَعْفَرٍ.
حدّثنا
شُعْبَةُ عَنْ
أَبِي
عِمْرَانَ
الْجَوْنِيِّ،
عَنْ عَبْدِ
اللهِ بْنِ
الصَّامِتِ،
عَنْ أَبِي
ذَرٍّ، عَنِ النَّبِيِّ
صلى الله عليه
وسلم قَالَ:
قُلْتُ لَهُ:
الرَّجُلُ
يَعْمَلُ
الْعَمَلَ
للهِ، فَيُحِبُّهُ
النَّاسُ
عَلَيْهِ؟
قَالَ: ((ذلِكَ
عَاجِلُ
بُشْرَى
الْمُؤْمِنِ)).
Ebu Zer'
{r.a.)'den; Şöyle cienııştir: Ben, Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'e: Adam
Allah (rızası) için (hayırlı) şey işler. İnsanlar da bu işten dolayı onu
severler (yâni bu duruma ne buyurulur)? dedim. Resûl-i Ekrem (Sallallahu Aleyhi
ve Sellem): Bu (sevgi), mu'mim'in (kavuşacağı) müjdenin acil olanıdır, buyurdu.
AÇIKLAMA: İbni Abbas (r.a.)'ın hadisi Zevaid türündendir. Bu hadisten maksad şudur:
Cennetlik olan mü'min o kimsedir ki Allah onu hayırlı şeyleri yapmaya muvaffak
eder. Sonra onun bu hayırlı işi yaptığını halk arasında yayar ve böylece herkes
durumdan haberdar olur. Nihayet herkes veya halkın çoğunluğu o kimseyi hayır
ile o kadar anar ki kendisi de bunu çokça işitir. Tabii, adamın o hayırlı
şeyleri sırf Allah rızası için yapması ve gösterişten riyakarhktan uzak olması
şarttır. Aksi takdirde o iş hayır olmaktan çıkıp vebal haline gelmiş olur. Bir
de adamın o hayırlı şeyden dolayı halkın takdir ve sevgisini taleb etmemesi, bu
hususta bir gayret içine girmemesi gerekir. Çünkü bir hayırda ihlas zedelendiği
zaman pek kıymeti kalmaz. Cehennemlik olan da o kimsedir ki şer ve fena şeyler
işler. Allah onun bu durumunu insanlara duyurur ve neticede o kişi halkın
diline düşer. Herkes onu fenalık ve şer ile anar. Nihayet kendisi de halkın bu
tepkisini çokça duyar.
Ebu Zer-i
Gıfari (r.a.)'ın hadisini Müslim de "Kitabü'I-Birr Ve Sıla" bölümünün
son babında rivayet etmiştir. Nevevi bu hadisin izahında özetle şöyle der:
Alimler demişler ki: "Bu (sevgi) mu'minin (kavuşacağı) müjdenin acil
olanıdır" cümlesinin manası şudur: Halkın o hayır sahibini
sevmesi, onun
için hayırlı peşin bir müjdedir ve ahireti için saklanan müjdenin belirtisidir.
O peşin müjde, Allah'ın kendisinden razı olduğunun ve onu sevdiğinin
alametidir. Bir hadiste belirtildiği gibi Allah kulunu sevince onu halka da
sevdirir.
Tabii yukarda
anlatılan durum, hayır sahibi kişinin bir teşviki ve gayreti olmaksızın halkın
kendiliğinden onu hayır ile anması haline mahsustur. Şayet kendisinin teşvik ve
gayreti sonucu halk onu överse bir değeri kalmaz.