DEVAM: 27- EMEL (YANİ
UZUN ÖMÜR VE BOL MAL GİBİ NEFSİN HOŞLANDlĞI ŞEYLERİ UMMAK) VE ECEL BABI
حدّثنا
الْحَسَنُ
بْنُ
عَرَفَةَ.
حَدَّثَنِي
عَبْدُ
الرَّحْمنِ
بْنُ
مُحَمَّدُ
الْمُحَارِبِيُّ
عَنْ مُحَمَّدِ
بْنِ عمْرٍو،
عَنْ أَبِي
سَلَمَةَ، عَنْ
أَبِي
هُرَيْرَةَ؛
أَنَّ
رَسُولُ اللهِ
صلى الله عليه
وسلم قَالَ:
((أَعْمَارُ
أُمَّتِي مَا
بَيْنَ السِّتِّينَ
إِلَى
السَّبْعِينَ.
وَأَقَلُّهُمْ
مَنْ يَجُوزُ
ذلِكَ)).
Ebu Hureyre
(r.a.)'den rivayet edildiğine göre; Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)
şöyle buyurdu, demiştir: Ümmetimin ömürleri altmış (yaş) ile yetmiş (yaş)
arasıdır ve bu yaşı geçenleri çok azdır.
Bu hadisi
Tirmizi de rivayet etmiştir.
AÇIKLAMA: Sindi: Yani uzun ömürlü olanları çoğunlukla altmış ile yetmiş yaş arası
yaşar, demiştir.
el-Kari de: Zahir
olan mana ve maksad şudur: Bu ümmetin mütedil ve sevimli ömrü altmış ile yetmiş
arasındaki yaştır. Resul-i Ekrem (s.a.v.), Ebu Bekir, Ömer ve Ali (r.a.) gibi
büyük halifeler, çok sayıda alim ve veli zatlar, altmış ile yetmiş arasındaki
yaşlarda vefat etmişler, demiştir.