DEVAM: 30- TEVBEYİ
(HATIRLAMAK) BABI
حدّثنا
سُفْيَانُ
بْنُ وَكِيعٍ.
حدّثنا أَبِي
عَنْ
فُضَيْلِ
بْنِ
مَرْزُوقٍ،
عَنْ عَطِيَّةَ،
عَنْ أَبِي
سَعِيدٍ؛
قَالَ: قَالَ
رَسُولُ
اللهِ صلى
الله عليه
وسلم:
((للهُ
أَفْرَحُ
بَتُوْبَةِ
عَبْدِهِ
مِنْ رَجُلٍ
أَضَلَّ
رَاحِلَتَهُ
بِفَلاَةٍ
مِنَ
الأَرْضِ،
فَالْتَمَسَهَا.
حَتَّى إِذَا
أَعْيَى،
تَسَجَّي
بِثَوْبِهِ.
فَبَيْنَا
هُوَ كَذلِكَ
إِذْ سَمِعَ
وَجْبَةَ الرَّاحِلَةِ
حَيْثُ
فَقَدَهَا.
فَكَشَفَ الثَّوْبَ
عَنْ وَجْهِهِ،
فَإِذَا هُوَ
بِرَاحِلَتِهِ)).
في الزوائد:
في إسناده
عطية
العوفيّ،
وسفيان بْنُ
وكيع، وهما
ضعيفان. وأصل
الحديث أخرجه
الشيخان من
حديث ابن
مسعود وأنس.
Ebu Saîd
(r.a.)'den rivayet edildiğine göre; Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)
şöyle buyurdu, demiştir: Allah, kulunun tevbesine şu adam'ın sevinmesinden daha
çok sevinir (yani razı olur) ki (yolculuk halinde olan) o adam bir susuz çölde
binit devesini kaybeder. Bunun üzerine adamcağız yitik devesini aramaya
koyulur. Nihayet o arayış, adamı cidden yorup aciz bırakınca (susuzluk ve
sıcaktan dolayı olduğu yerde ölmek üzere başını yere koyup) elbisesini başına
çekip örtünür. İşte kendisi o halde olduğu sırada devesini kaybettiği yerde
aniden hayvanının ayak sesini duyar. Bunun üzerine yüzüne çektiği örtüyü açar
ve hemen binit hayvanı ile karşılaşır."
Not: Zevaid'de
şöyle denilmiştir: Bunun senedinde Atiyye el-Avn ve Süfyan bin Veki bulunur.
İkisi de zayıftır. Fakat hadisin aslını Buhari ile Müslim, İbni Mes'ud ve Enes
(r.a.)'ın rivayet ettikleri hadis olarak nakletmişler.
AÇIKLAMA
4250’de