DEVAM: 35- ALLAH'IN
(C.C.) UMULAN KIYAMETTEKİ RAHMETİ BABI
حدّثنا
هِشَامُ بْنُ
عَمَّارٍ. ثنا
إِبْرَاهِيمُ
بْنُ
أَعْيَنَ. ثنا
إِسْمَاعِيلُ
بْنُ يَحْيَى
الشَّيْبَانِيُّ
عَنْ عَبْدِ
اللهِ بْنِ
عُمَرَ بْنِ
حَفْصٍ، عَنْ
نَافِعٍ،
عَنِ ابْنِ عُمَرَ؛
قَالَ: كُنَّا
مَعَ رَسُولِ
اللهِ صلى
الله عليه
وسلم فِي
بَعْضِ
غَزَوَاتِهِ.
فَمَرَّ
بِقَوْمٍ.
فَقَالَ: مَنِ
الْقَوْمُ؟ فَقَالُوا:
نَحْنُ
الْمُسْلِمُونَ.
وَامْرَأَةٌ
تَحْصِبُ
تَنُّورَهَا.
وَمَعَهَا
ابْنٌ لَهَا.
فَإِذَا
ارْتَفَعَ
وَهَجُ
التَّنُّورِ،
تَنَحَّتْ
بِهِ.
فَأَتَتِ
النَّبِيَّ
صلى الله عليه
وسلم
فَقَالَتْ:
أَنْتَ
رَسُولُ اللهِ؟
قَالَ:
((نَعَمْ))
قَالَتْ:
بِأَبِي
أَنْتَ
وَأُمِّي!
أَلَيْسَ
اللهُ
بِأَرْحَمِ
الرَّاحِمينَ؟
قَالَ ((بَلَى))
قَالَتْ: أَوْ
لَيْسَ اللهُ
بِأَرْحَمَ
بِعِبَادِهِ
مِنَ الأُمِّ
بِوَلَدِهَا؟
قَالَ ((بَلَى))
قَالَتْ: فَإِنَّ
الأُمَّ لاَ
تُلْقِي
وَلَدَهَا
فِي النَّارِ!
فَأَكَبَّ
رَسُولُ
اللهِ صلى
الله عليه
وسلم يَبْكِي.
ثُمَّ رَفَعَ
رَأْسَهُ إِلَيْهَا
فَقَالَ:
((إِنَّ
اللهَ
لاَيُعَذِّبُ
مِنْ
عِبَادِهِ
إِلاَّ
الْمَارِدَ
الءمُتضمَرِّدِ،
الَّذِي
يَتَمَرَّدُ
عَلَى اللهِ
وَأَبِ} أَنْ
يَقُولَ:
لاَإِلَهَ
إِلاَّ اللهُ)).
في الزوائد:
إسناد حديث
ابْنِ عمر
ضعيف لضعف إسماعيل
بْنُ يحيى،
متفق على
تضعيفه اهـ. قَالَ
السنديّ: قلت:
أصل الحديث
ليس من الزوائد.
"...
İbn-i Ömer (r.a.)'dan; Şöyle demiştir: Biz savaşlarının birisinde Resulullah
(Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'in beraberinde bulunuyorduk. O bir kavme
uğrayarak: Bunlar kimdir? diye sordu. O kavim de: Biz müslümanız, dediler. Bir
kadın da tandırına yakacak atmakla meşguldü ve beraberinde bir oğlu vardı.
Tandırın alevi yükselince kadın çocuğunu uzaklaştırırdı. Sonra kadm Nebi
(Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'in yanına geldi ve: Sen Allah'ın Resulü (mü)sün?
dedi. O da: Evet, buyurdu. (Bunun üzerine) kadın (O'na): Babam, anam sana feda
olsun! Allah merhametli olanların en çok merhametlisi değil mi? dedi. Resul-i
Ekrem (Sallallahu Aleyhi ve Sellem): Evet, (en merhametlisidir), buyurdu.
Kadın: Allah, kullarına, annenin çocuğuna şefkatinden daha çok merhametli değil
midir? dedi. Resul-i Ekrem (Sallallahu Aleyhi ve Sellem): Evet, (daha
merhametlidir), buyurdu. Kadın: Peki, anne, çocuğunu ateşe kesinlikle atmaz,
dedi. Bunun üzerine Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) ağlıyarak mübarek
başını eğip uzun zaman yere baktı. Sonra mübarek başını kadına doğru
kaldırarak: Şüphesiz Allah, hak yoldan sapıp O'na itaat etmeye tenezzül etmeyen
ve Tevhîd kelimesini söylemekten imtina eden azgın kulundan başka kullarına
azab vermeyecektir, buyurdu.
Not: Zevaid'de
şöyle denilmiştir: Ravi İsmail bin Yahya'nın zayıflığı sebebiyle İbn-i Ömer
(r.a.)'ın bu hadisine ait sened zayıftır. Bu ravinin zayıflığı hususunda
ittifak vardır. Sindi de :
Ben derim ki bu
hadisin aslı Zevaid nevinden değildir.
AÇIKLAMA 4300’de