DEVAM: 37- ŞEFAAT
HAKKINDA GELEN HADİSLER BABI
حدّثنا
عَبْدُ
الرَّحْمنِ
بْنُ
إِبْرَاهِيمَ
الدِّمَشْقِيُّ.
ثنا
الْوَلِيدُ
بْنُ مُسْلِمٍ.
ثنا زُهَيْرُ
بْنُ
مُحَمَّدٍ
عَنْ جَعْفَرِ
بْنِ
مُحَمَّدٍ، عَنْ
أَبِيهِ،
عَنْ
جَابِرٍ؛
قَالَ: سَمِعْتُ
رَسُولَ
اللهِ صلى
الله عليه
وسلم يَقُولُ: ((إِنَّ
شَفَاعَتِي
يَوءمَ
الْقِيَامَةِ
لأَهْلِ
الْكَبَائِرِ
مِنْ
أُمَّتِي)).
Cabir (bin
Abdillah) (r.a.)'dan rivayet edildiğine göre kendisi: Ben, Resulullah
(Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'i şöyle buyururken işittim, demiştir: Şüphesiz,
kıyamet günü benim şefaatim, ümmetimden büyük günahlar işleyenleredir.
Diğer Tahric:
Tirmizi de rivayet etmiştir. Ayrıca yine Tirmizi, Ebu Davud, Nesai ve Ahmed bunun bir mislini Enes (r.a.)'ın
hadisi olarak rivayet etmişlerdir.
AÇIKLAMA 4311’de