42- BİAT'E VEFA (YANİ
BİATTA VERİLEN SÖZE SADAKAT GÖSTERMEK) BABI
حدّثنا
أَبُو بَكْرِ
بْنُ أَبِي
شَيْبَةَ. وَعَليُّ
بْنُ
مُحَمَّدٍ،
وَاَحْمَدُ
بْنُ سِنَنٍ،
قَالُوا
حدّثنا أَبُو
مُعَاوَيةَ
عَنِ الأَعَمَشِ،
عَنْ أًبِي
صَالِحٍ،
عَنْ أَبِي
هُرَيْرَةَ؛
قَالَ: قَالَ
رَسُولُ
اللهِ صلى
الله عليه
وسلم
((ثَلاَثَةٌ
لاَيُكَلِّمُهُمُ
اللهُ وَلاَ
يَنْظُرُ
إِلَيْهمْ
يَوْمَ
الْقِيَامَةِ،
وَلاَ
يُزكِّيِهمْ،
وَلَهُمْ
عَذَابٌ
أَلِيمٌ:
رَجُلٌ عَلَى
فَضُلِ مَاءٍ
بِالْفَلاَةِ
يَمْنَعُهُ
مِنِ ابْنِ
السَّبِيلِ.
وَرَجُلٌ
بِسِلْعَةٍ
بَعْدَ
الْعَصْرِ،
فَحَلَفَ
بِاللهِ
لأَخَذَهَا
بِكَذَا وَكَذَا،
فَصَدَّقَهُ،
وهُوَ عَلَى
غَيْرِ ذلِكَ.
وَرَجُلٌ
بَايَعَ
إِمَاماً،
لاَيُبَايِعُهُ
إِلاَّ
لِدُنْياً.
فَإِنْ
أَعْطَاهُ
مِنْها وَفَى لَهُ،
وَإِنْ لَمْ
يُعْطِهِ
مِنْها لَمْ
يَفِ لَهُ)).
Ebû Hureyre
(r.a.)'den rivayet edildiğine göre; Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)
şöyle buyurdu, demiştir: «Üç kişi vardır ki kıyamet günü Allah onlarla
konuşmayacak, onlara bakmayacak ve onları temize çıkarmayacaktır. Onlar için
elim bir azab da vardır: (birincisi) çölde ihtiyacından fazla suyu bulunup da
yolcudan esirgeyen adamdır. (îkincisi) ikindiden sonra bir kimseye bir mal
satıp bu malı şu ve bu fiyatla aldığına dair Allah'a yemin eden, müşteri de (bu
yemin üzerine) kendisine inanan, halbuki yemininde yalancı olan (satıcı)
adamdır. (Üçüncüsü) de o adamdır ki, imâm (yâni devlet başkanınla sırf dünyalık
için biat eder. İmâm ona dünyalıktan verirse o adam biatinin gereğini îfâ eder
(yâni itaat eder). Ona dünyalık vermezse o adam biatinin gereğini îfâ etmez
(yâni isyan eder).»
AÇIKLAMA: Bu hadis sünenimizin 2207. hadisimizin aynisidir. Orada belirtildiği gibi
bu hadisi Buhari ve Müslim de rivayet etmişler. Ayrıca Tirmizi de bunu kısa bir
metinle rivayet etmiştir. Hadisin izahı orada yapıldığı için burada tekrar
izaha gerek yoktur.