DEVAM: 16- DABB (YANİ
BİR NEVİ KELER'İN ETİNİ YEMENİN HÜKMÜNÜN BEYANI) BABI
حدّثنا
أَبُو
كُرَيْبٍ.
حدّثنا
عَبْدُ الرَّحِيمِ
بْنُ
سُلَيْمَانَ،
عَنْ دَاوُدَ
بْنِ أَبِي
هِنْدٍ، عَنْ
أَبِي
نَضْرَةَ،
عَنْ أَبِي
سَعِيدٍ
الْخُدْرِيِّ؛
قَالَ: نَادَى
رَسُولَ
اللهِ صلى
الله عليه
وسلم رَجُلٌ مِنْ
أَهْلِ
الصُّفَّةِ،
حِينَ
انْصَرَفَ مِنَ
الصلاةِ.
فَقَالَ: يَا
رَسُولَ
اللهِ! إِنَّ
أَرْضَنَا
أَرْضٌ
مَضَبَّةٌ.
فَمَا تَرَى
فِي
الضِّبَابٍ؟
قَالَ
((بَلَغَنِي
أَنَّهُ أُمَّةٌ
مُسِخَتْ))
فَلَمْ
يَأْمُرْ
بِهِ، وَلَمْ
يَنْهَ
عَنْهُ.
Ebû Saîd-i Hudrî
(r.a.)'den; Şöyle demiştir: Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) (bir defa)
namaz'dan dönünce Suffe ehlinden bir adam O'na seslenerek: Yâ Resulallah! Bizim
arazimiz Dabb (keler) leri bol olan bir arazidir. Kelerler (in etini yemek)
hakkında ne buyurursun? dedi. Resul-i Ekrem (Sallallahu Aleyhi ve Sellem):
Kelerin meshedilmiş bir ümmet olduğu (bilgisi) bana ulaşmıştır, buyurdu. Sonra
kelerin etini yemeyi emretmedi ve yasak da etmedi.
AÇIKLAMA: 3242’de