DEVAM: 16- DABB (YANİ
BİR NEVİ KELER'İN ETİNİ YEMENİN HÜKMÜNÜN BEYANI) BABI
حدّثنا
مُحَمَّدُ
بْنُ
الْمُصَفَّى
الْحِمْصِيُّ.
حدّثنا
مُحَمَّدُ
بْنُ حَرْبٍ.
حَدَّثَنَا
مُحَمَّدُ
بْنُ
الْوَلِيدِ
الزُّبَيْدِيُّ
عَنِ
الزُّهْرِيِّ،
عَنْ أَبِي
أُمَامَةَ
بْنِ سَهْلٍ
بْنِ
حُنَيْفٍ، عَنْ
عَبْدِ اللهِ
بْنِ
عَبَّاسٍ،
عَنْ خَالِدٍ
ابْنِ
الْوَلِيدِ؛
أَنَّ
رَسُولَ اللهِ
صلى الله عليه
وسلم أُتِيَ
بِضَبٍّ
مَشْوِيٍّ،
فَقُرِّبَ
إِلَيْهِ،
فَأَهْوَى
بِيَدِهِ
لِيَأْكُلَ
مِنْهُ.
فَقَالَ لَهُ
مَنْ
حَضَرَةُ: يَا
رَسُولَ
اللهِ!
إِنَّهُ
لَحْمُ ضَبٍّ.
فَرَفَعَ
يَدَهُ
عَنْهُ.
فَقَالَ لَهُ
خَالِدٌ: يَا رَسُولَ
اللهِ!
أَحْرَامٌ
الضَّبُّ؟
قَالَ
((لاَ.
وَلكِنَّهُ
لَمْ يَكُنْ
بِأَرْضِي،
فَأَجِدُنِي
أَعَافُهُ)).
قَالَ فَأَهْوَى
خَالِدٌ
إِلَى
الضَّبِّ،
فَأَكَلَ
مِنْهُ، وَرَسُولُ
اللهِ صلى
الله عليه
وسلم يَنْظُرُ
إِلَيْهِ.
Hâlid bin
el-Velîd (r.a.)'den; Şöyle demiştir: Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'e
kebab edilmiş bir keler getirilip yakınına konuldu. Resûl-i Ekrem (Sallallahu
Aleyhi ve Sellem) de ondan yemek için elini uzattı. Orada hazır bulunan (lardan
biri veya birkaçı): Yâ Resulallah! Bu, keler etidir, dedi. Bunun üzerine
Resûl-i Ekrem (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)
elini ondan çekti. Sonra Hâlid (bin el-Velid): Yâ Resûlallah! Dabb
(keler) haram mıdır? diye sordu. Resûl-i Ekrem (Sallallahu Aleyhi ve Sellem):
Hayır. Lakin bu hayvan benim memleketimde yoktu. Ben kendimi ondan tiksinir
durumda buluyorum, buyurdu.
Râvi demiştir ki:
Bunun üzerine Hâlid, Dabb (keler) e eğildi ve ondan yedi. Resulullah
(Sallallahu Aleyhi ve Sellem) de ona bakıyordu.
AÇIKLAMA: 3242’de