6- ''BİRİNİZ (BiR
KiMSEYE) DUA ETMEK İSTEDİĞİ ZAMAN DUAYA KENDİ NEFSİNDEN BAŞLASIN'' BABI
حدّثنا
الْحَسَنُ
بْنُ عَلِيٍّ
الْخَلاَّلُ.
حدّثنا
زَيْدُ بْنُ
الْحُبَابِ.
حدّثنا سُفْيَانُ
عَنْ أَبِي إِسْحَاقَ،
عَنْ سَعِيدِ
بْنِ
جُبَيْرٍ،
عَنِ ابْنِ
عَبَّاسٍ؛
قَالَ:
قَالَ
رَسُولُ
اللهِ صلى
الله عليه وسلم
((يَرْحَمُنَا
اللهُ،
وَأَخَا
عَادٍ)).
في الزوائد:
إسناده صحيح،
رجاله ثقات.
İbn-i (r.a.)'den
rivayet edildiğine göre; Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) şöyle dua
etti, demiştir: «Allah biz'e ve Ad'in kardeşine rahmet eylesin.»
Zevaid de: Bu
hadis'in senedi sahih, ravileri sikadır.
AÇIKLAMA: Bu hadiste Reslil-i Ekrem (s.a.v.) önce kendi nefsi için daha sonra da
Ad'ın kardeşi için rahmet duasında bulunmuştur. Sindi: Ad'ın kardeşinden maksad
Hud (a.s.)'dır, demiştir.
Müellif bu
hadisi, Kişi dua etmek istediği zaman duaya kendi nefsinden başlamasının
müstehablığı için delil göstermiştir.
Tirmizi de
"Dua etmek isteyen kimse duaya kendi nefsinden başlar" babında, Ubeyy
bin Ka'b (r.a.)'den rivayet edilen bir hadis mealen şöyledir:
"Resulullah
(s.a.v.) bir kimseden söz edip ona dua etmek istediği zaman duaya kendi
nefsinden başlardı."
Tuhfe yazarının
beyanına göre el-Hafız. el-Fetih'te bu hadisten bahsederken Resul-i Ekrem
(s.a.v.)'in bazan bir kimseye dua ederken kendi nefsi için dua etmediğine dair
hadisleri nakletmiştir. Tuhfe yazarının da dediği gibi Hafız'ın naklettiği
hadislerden çıkan sonuç şudur ki, Resul-i Ekrem (s.a.v.) bir kimseden söz edip
onun için dua etmek istediği zaman bazan kendi nefsine dua ettikten sonra o
kimse için dua ederdi. Bazan da duaya kendi nefsinden başlamayıp doğrudan
doğruya ilgili zat için dua ederdi.