DEVAM: 42- KERAHAT
EDİLEN (YANİ CAİZ SAYILMAYAN) ŞİİR (ÇEŞİDİNİN BEYANI) BABI
حدّثنا
مُحَمَّدُ
بْنُ
بَشَّارٍ.
حدّثنا يَحْيَى
بْنُ سَعِيدٍ
وَمُحَمَّدُ
بْنُ جَعْفَرٍ،
قَالاَ:
حدّثنا
شُعْبَةُ.
حَدَّثَنِي
قَتَادَةُ
عَنْ يُونُسَ
بْنِ جُبَيْرٍ،
عَنْ
مُحَمَّدِ
بْنِ سَعْدِ
بْنِ أَبِي
وَقَّاصٍ،
عَنْ سَعْدِ
بْنِ أَبِي
وَقَّاصٍ؛
أَنَّ
النَّبِيَّ
صلى الله عليه
وسلم قَالَ
((لأَنْ
يَمْتَلِئَ
جَوْفُ أَحَدِكُمْ
قَيْحاً
حَتَّى
يَرِيَهُ،
خَيْرٌ لَهُ
مِنْ أَنْ يَمْتَلِئَ
شِعْراً)).
Sa'd bin Ebi
Vakkas (r.a.)'den rivayet edildiğine göre; Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)
şöyle buyurmuştur: «Şüphesiz, birinizin içinin irin ile dolup, nihayet
çürütmesi onun için şiir ile dolmasından hayırlıdır.»
AÇIKLAMA: 3761’de