7- ŞAHİD DAVACI'YA,
YEMİN DE DAVALI'YA DÜŞER, BABI
حدّثنا
حَرْمَلَةُ
بْنُ يَحْيَى
الْمِصْرِيُّ.
حدّثنا
عَبْدُ اللهِ
بْنُ وَهْبٍ.
أَنْبَأَنَا
ابْنُ
جُرَيْجٍ،
عَنِ ابْنِ
أَبِي مُلَيْكَةَ،
عَنِ ابْنِ
عَبَّاسٍ؛
أَنَّ
رَسُولَ
اللهِ صلى
الله عليه
وسلم قَالَ:
((لَوْ
يُعْطَي
النَّاسُ
بِدَعْوَاهُمْ،
ادَّعَى
نَاسٌ
دِمَاءَ
رِجَالٍ
وَأَمْوَالَهُمْ.
وَلكِنِ
الْيَمِينُ
عَلَى الْمُدَّعَى
عَلَيْهِ)).
(Abdullah) bin
Abbâs (r.a.)'dan rivayet edildiğine göre: Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve
Sellem) şöyle buyurmuştur: «Eğer İnsanlara (şâhidsiz ve sırf) iddialarıyla
(hak) verilmiş olsaydı bâzı insanlar, bâzı adamların kanlarını ve mallarım dâva
edecklerdi. Lâkin yemin dâvâlıya düşer.»